حوصلہ‌ات ڪہ سر میرود با دلم
با دوست داشتنم بازے نڪن
من در بےحوصلگے‌هایم با تو زندگے ڪرده‌ام...




.. ..

ما حوصلہ بحث نداریم، تو فڪر ڪن حق باتوئہ...


.. ..

تو رابطہ هاے دوستے بہ جایے میرسن ڪہ دیگہ
حوصلہ آشنا شدن با غریبہ رو ندارید
و همین جمع ڪوچیڪ و صمیمے خودتون و فقط دوست دارید...

حوصلہ‌ے ۹۹% از آدماے زندگیم و ندارم،
اون یہ درصدم تویے...

از یہ جایے بہ بعد
دیگہ حوصلہ‌ے هیشڪے‌رو ندارے
من الان اونجا بہ بعدم...






‍‍‍‍‍‍‍

غریبہ‌ها ڪہ هیچ...
دوستان هم گاهے
بہ اندازه‌ے دو سہ خط بیشتر
حوصلہ‌ات را ندارند...

دلیل اصلے اینڪہ
اطرافیانم فڪر میڪنن
همیشہ حق با اونهاست
اینہ ڪہ من هیچ وقت
حوصلہ بحث ڪردن ندارم...!



‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌

گذاشتم به دارم بکشند ؛

بـــــے گناه بودم اما ؛

حوصلہ اثباتش را نداشتم ...

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

شڪستـــ عشقـــــ ے نخوردم .......
امااحساسمو از دستـــــ دادم.......
ڪســـــ ے تنهام نذاشتہ......
امادلم تنهاستـــــ......
قلبم نشڪستہ.....
اما احساس میڪنم......
یہ زخم عمیق روے تنم جا خوش ڪرده.......
از ایڹ زندگـــــ ے خستہ نشدم.....
اما.فقط گاهـــــ ے وقتا احساس میڪنم......
باید بگم دیگہ ڪم آوردم؛ انصرافـــــ میدم.......
دلتنگـــــ نشدم .......
اما یہ وقتایی دلم بدجور......
هواےبودݧ ڪســـــ ے رو میڪنہ.......
ڪہ خودمم نمیدونم ڪیہ......
افسرده نیستم......
اما خب گاهـــــ ے وقتا پیش میاد.....
حوصلہ هیچ ڪســـــ ے رو ندارم حتـــــ ےخودم!!!!!
حالم بد نیستــــــــــ........
اما گاهــــــــ ے وقتا خوبـــــ میفهمم........
چقدر میتونہ یہ اتفاق ساده از پا درم بیاره!!!!!!
هنوز دیوونہ نشدم نــــــــــہ..؟!!
اما گاهـــــ ے انقد مزخرفـــــ میشم.......
ڪہ واسہ هیچ ڪس قابل درڪ نیستم........
حتی عزیزترین ڪسم رو از خودم میرونم.....
اما تو اوڹ لحظہ آرزوم اینہ.....
اوڹ بگہ....
میدونم دستہ خودتـــــ نیستــــــــــ.......
درڪت میڪنم......