چقدر این چند سال برای آدم‌هایی که نمی‌شناختیم، اشک ریختیم.

ما بیش از اندازه قوی بودیم؛
مدام می شکستیم، شکسته هایمان را بند می زدیم و ادامه می دادیم،
اشک می ریختیم، اشک هایمان را خودمان با دستهای خودمان پاک می کردیم و دوباره با تمام جسارت، روی پاهای خودمان می ایستادیم.
ما بیش از اندازه قوی بودیم، به کسی تکیه نمی دادیم، با کسی از دردهایمان نمی گفتیم و از کسی کمک نمی خواستیم.
ما به قیمت همین قوی بودن، از پا در آمدیم!
قوی بودن را برای ما بد تعریف کرده بودند...

به اندازه حرفایی ک میخواستیم بزنیم و ریختیم تو خودمون موی سفید لابه لای موهامون هست …

🤍.
ما بیش از اندازه قوی بودیم ؛
مدام می شکستیم ، شکسته هایمان را بند می زدیم و ادامه می دادیم ،
اشک می ریختیم ، اشک هایمان را خودمان با دستهای خودمان پاک می کردیم و دوباره با تمام جسارت ، روی پاهای خودمان می ایستادیم .
ما بیش از اندازه قوی بودیم ، به کسی تکیه نمی دادیم ، با کسی از دردهایمان نمی گفتیم و از کسی کمک نمی خواستیم .
ما به قیمت همین قوی بودن ، از پا در آمدیم !
قوی بودن را برای ما بد تعریف کرده بودند ...

#نرگس_صرافیان_طوفان‌

دیر یا زود ، این‌جا یا آن‌جا، هرچه که بود، ما این زندگی را نمی‌خواستیم . انقدر لحظه دور ریختیم که چیزی برایمان نماند‌‌ . آدرس لطف کنید تا پستش کنیم‌ . ارزانیتان .
- مریم ‌یعقوبی

‏گفت اینقدر همه چی رو ریختیم توی خودمون، که دیگه خودمون رو هم بین اون همه چیز گم کردیم

گریستیم
براے ما
ڪه پاییز نیامده ریختیم ...



.. ..

اینقدر همه چی رو ریختیم توی خودمون که دیگه خودمون رو هم بین اون همه چیز گم کردیم


. .

تقریبا از وقتی که گروه بندی ها مشخص شد همه با تقابل بیرانوند و خط حمله اسپانیا و پرتقال نمک ریختیم. امشب بیرانوند با یه سوپر سیو ایران رو، هشتاد میلیون نفر ایرانی رو، تو بازی نگه داشت. بیایید از این به بعد با بازیکن هامون مهربون تر باشیم
البته با سردار آزمون و مسعود شجاعی کاملا نامهربان باشید.

✿ کپشن خاص ✿

همه مان نیاز داشتیم به یک نفر؛
یکی که در مقابلش بایستیم، بغضمان را از دریچه ی چشمانمان بیرون بریزیم و صادقانه اعتراف کنیم که خوب نیستیم! که کم آورده ایم! مدتهاست که کم آورده ایم...
کسی نبود و ما اشکی نریختیم، نقاب لبخند زدیم و تظاهر کردیم که همه چیز خوب است...
ما خودمان و اشک هایمان را انکار کردیم، ما به احساساتِ خودمان پشتِ پا زدیم، روی زخم های روحمان راه رفتیم و پای احساسمان را فلج کردیم و این خوب نشدن ها... و این در خود فرو رفتن های پی در پی؛ تاوانِ همان تظاهرهایی است که به شادی کردیم و بغض های بی پناهی که بی رحمانه بلعیدیم...
ما فقط نیاز داشتیم گاهی حالمان بد باشد،
گاهی اشک بریزیم، گاهی قوی نباشیم و پشتِ امنیتِ نگاه کسی پناه بگیریم.
حالا ما پُریم از دردهای تلنبار شده؛ چون همه را داشتیم، اما کسی که باید را نداشتیم!

#نرگس_صرافیان