او نمیدانست که وقتی حالم را میپرسید
درخت ها سبزتر میشدند..
شب زیباتر میشد .
و خدا به من نزدیک تر..


این پست و براش بفرست و حالشو بپرس اگه حتی یذره دوسشداری...

✿ کپشن خاص ✿

نمی‌شود که تو باشی؛
من عاشق تو نباشم !
نمی‌شود که تو باشی،
درست همین‌طور که هستی
و من، هزار بار خوب‌تر از این باشم
و باز، هزار بار، عاشق تو نباشم ..
نمی‌شود، می‌دانم؛
نمی‌شود که بهار از تو سبزتر باشد ...

#نادر_ابراهیمی

نمی‌شود که تو باشی
من عاشق تو نباشم
نمی‌شود که تو باشی
درست همین طور که هستی
و من هزار بار خوبتر از این باشم
و باز، هزار بار عاشق تو نباشم
نمی‌شود،
می‌دانم
نمی‌شود که بهار از تو سبزتر باشد ...

#نادر_ابراهیمی

...........

هر صبح خدا یک
غزل از دفتر عشق است
سرسبزترین مثنوی
از منظر عشق است
هر صبح سلامی به
گل روی تو "زیبا
چون یاد گل روی تو
یاد آور عشق است
روزتون پر ازعشق ومهربانی

...........

و من
تنهاترین برگ
از درخت عشقت بودم
که بی پروا
تا آخرین نفس های پاییز
به تنه ی رویاهایمان خشکیدم
تا باقیِ عمرم اسیرِ قدم‌های نا‌آشنا نشوم...
اما افسوس
بوی بهاری احساست را نشنیدم...
حالا من تنهاترینم
میان سبزترین حالِ‌تو
و سردترینم
میان گرم‌ترین فصل آغوش...

هرچه با تنهایی من آشنا تر می شوی
دیرتر سر میزنی و بی وفا تر می شوی

هرچه از این روزهای آشنایی بگذرد
من پریشان تر، تو هم بی اعتناتر می شوی

من که خرد و خاکشیرم! این تویی که هر بهار
سبزتر می بالی و بالا بلاتر می شوی

مثل بیدی زلف ها را ریختی بر شانه ها
گاه وقتی در قفس باشی رهاتر می شوی

عشق قلیانی ست با طعم خوش نعنا دوسیب
می کشی آزاد باشی، مبتلاتر می شوی

یا سراغ من می آیی چتر و بارانی بیار
یا به دیدار من ابری نیا... تر میشوی

حامد عسکری

سلام بر سینه سُرخانی که آمدن و رفتن‌شان رویایی بیش نبود،

رویایی کوتاه ولی شیرین ..

سلام به آنانی که لباس‌های خاکی رنگشان، لباس احرام در " موقعیت‌ها " بود ..

سلام بر آنانی که در آخرین فراز زیارتنامه خود

به زیارت سبزترین سیرت و سرخ‌ترین صورت تاریخ نائل شدند ..

سلام بر قطارهای فشنگی که تسبیح شدند ..

سلام بر پلاک پیکرهای قطعه قطعه شده که شماره و شناسنامه یک شهاب شدند

و هر کوچه و خیابان شهرمان را تا ابد ستاره باران کردند ..

سلام بر چفیه‌ای که همواره بر دوش علمدار نهضت خمینی است ..

خانه دوست کجاست؟...

خانه دوست كجاست؟
در فلق بود كه پرسيد سوار
آسمان مكثي كرد
رهگذر شاخه نوري كه به لب داشت
ب تاریکی شنها بخشید
و ب انگشت نشان داد سپیداری و گفت:
نرسيده به درخت
كوچه باغي است كه از خواب خدا سبزتر است
و در آن عشق به اندازه پرهاي صداقت آبي است
ميروي تا ته آن كوچه
كه از پشت بلوغ سر به در مي آرد
پس به سمت گل تنهايي مي پيچي
دو قدم مانده به گل
پاي فواره جاويد اساطير زمين مي ماني
و تو را ترسي شفاف فرا مي گيرد
در صمیمیت سیال فضا، خش خشی میشنوی،
كودكي مي بيني
رفته از كاج بلندي بالا
جوجه بر مي دارد از لانه نور
و از او مي پرسي
خانه دوست كجاست؟

آخرین قراری که با هم گذاشتیم

این بود :

دیگر سر راه هم

"سبز" نشویم

دیروز زیر باران

اتفاقی به هم برخوردیم

سبزتر از همیشه دیدمت

اما من همچنان

پای قولم هستم

چرا که بعد از رفتنت

خشکیدم  ...


{ احسان نصری }

من می مانم و تو

تو می مانی و من

و خاطره هایی که بینِ ماست ...

این روزها که می وزند بادها از جانبِ کوه

و سنگ ها را به خلوت هایِ سرد می خوانند ،

ما در دست هایِ گرمِ هم می روییم

و سبز می شویم ...

گمان نکن که نمی دانم

تو به رویِ خودت نمی آوری .

وگرنه من خوب می دانم

که چقدر سبزتر از مَنی ،

و چقدر گلدانِ دست هایت بزرگتر از من است ....

حیف !

کاش قدرِ دست هایت را بدانی

باغ برایِ دست هایِ تو ، کَم است

چه برسد به من

که برگ هم نیستم !