شبت آرام اگرچه شب آرام مرا
کردی آشفته تر از حال غزالی در دام

شبتون زیبا.

دل را به زلف پُر چین، تسخیر می‌توان کرد
این شیر را به مویی، زنجیر می‌توان کرد

هر چند صد بیابان وحشی تر از غزالیم
ما را به گوشه ی چشم، تسخیر می‌توان کرد
(صائب تبریزی)

بِدان که هرچیزی را کاری است
از اعضای آدمی....
دیده را دیدن،
و گوش را شنیدن.
کار ِدل
عشق است...،
تا عشق نبوَد بی کار بوَد...

"سوانح العشاق
احمد غزالی"

علمِ بی‌عمل، دیوانگی است
و عملِ بی‌علم،
شدنی نیست.
علمی که تو را از معاصی باز ندارد
و به اطاعت معبود وادار نکند، فردای قیامت تو را از آتش دوزخ باز نخواهد داشت.
اگر امروز به دانِشَت عمل نکنی
و درصدد جبران روزهای گذشته برنیایی،
روز قیامت از آنانی خواهی بود که می‌گویند:
خداوندا!
ما را به دنیا بازگردان تا کار شایسته انجام دهیم،
و آن‌گاه به تو می‌گویند:
احمق! تو خود از آنجا آمده‌ای... 

"امام محمد غزالی"

استاد شهریار شبی در مجلسی شعری سرودند با مطلع (بیت اول ) زیر :

امشب از دولت می دفع ملالی کردیم ** این هم از عمر شبی بود که حالی کردیم
.
.
.
خانم جوانی در مجلس حضور داشت و گفت استاد شعر بسیار زیبایی بود و من مبهوت شدم
ولی در عجبم چگونه فی البداهه همچین شعری سرودید ؟ مطمئن هستید این شعر را از قبل آماده نکرده بودید ؟

استاد فرمود : اسم شما چیست ؟ گفت : اسمم غزال است و شیفته شعرهایتان

استاد مکثی کرد و گفت :

امشب از دولت می دفع ملالی کردیم

این هم از عمر شبی بود که حالی کردیم

شهریارا غزلت خوانده غزالی زیبا

بد نشد با غزلی صید غزالی کردیم

دستان نوازشگر من گشته وبالم
از تهمت سنگی که تو بستی به دو بالم
هرکس که خبردار شد از قصه ی قهرت
خندید به حرف تو و گریید به حالم !
پرسیدم از آینده و نشنیده گرفتی
همواره همین بوده جوابت به سوالم
هرچند که فواره ای و رو به صعودی ،
هرچند که مردابم و محکوم زوالم ،

من تشنه ی دیدار تو ام جنگل اسرار !
تو تشنه ی خون منی ای ماده غزالم !
بعد از من اگر رام شود ، باد حرامش !
این ماده غزالی که نشد صید حلالم !