من؟ همزمان آروم و بی‌حاشیه‌ام، هم میتونم خیابون رو ببندم.

تعهد خیلی مهمه؛
تعهد به حرفات
تعهد به انتخابت
تعهد به کارت
تعهد به قولت
تعهد به آدمایی که تو زندگیتن،
تعهده که عیار آدما رو مشخص میکنه...
وگرنه موقع حرف زدن و قول دادن، همه هستن!
حتی یه غریبه تو خیابون.

آدما جا میمونن ، تو فرودگاه ، تو خیابون ، تو خاطرات ..

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌محبوب قلبم...
دوست داشتن تو درست ترین کاره زندگیمه...
میتونم به جرئت بگم اگه صدبار دیگم به دنیا بیام...
عاشق تو میشم و دلم میخاد خیابونای این شهرو کنار تو قدم بزنم...
دستای تو رو لمس کنم...
بغل تو خونه امنم بشه...
من فقط و فقط تو رو میخام...
•دوست دارم جانان مــن...


. .

شاید اون آدم‌هایی که اتفاقی تو خیابون می‌بینیم، همون آدم‌هایی باشن که بقیه منتظرن یه بار دیگه ببیننشون.

" بهشتو باهمه خوباش
نمیدم به خیابونو جوباش "

‏یه جوری از آدما رد نشید ، که انگار یه کاروانسرایِ بینِ راهی تویِ بیابون بودن و فقط موقع گرفتاریِ راه سراغشون رفتید ...
• |.|

این روزها به شدت عصبیم، از خودم، خانواده، دوستام، مردم توی خیابون، از وضعیت اخلاقم، از وضع جیبم، از همه چی عصبانیم، انگار نمیدونم باید کجا برم و چیکار کنم، کاش فقط تموم شه این روزهای سرد و بی‌وزن.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »

تقلا میکنم که فکر نکنم چون اگه فکر کنم گریه ام میگیره ولی گاهی وقت ها که دارم توی خیابون قدم میزنم و با خودم میگم که فکر نکن از فاصله این درخت تا اون درخت هم سنگین ترین قصه ها و غصه ها به ذهنم میاد و دلم میخواد باد منو هم مثل برگ های زرد و مرده با خودش ببره، چون حالا من از همشون زردتر و مرده ترم.

ولی میزان خوشگل بودنِ ماشینایِ گل فروشی که یه گوشه از خیابون رو سبز و بوسیدنی تر میکنن .🪴.

♡