یادآوری: برای کسی که دوستتون داره بجنگید، ولی برای اینکه کسی دوستتون داشته باشه؛ نه.

تا یه سنی فکر میکنی بابا اشتباه کرده بعدتر میگی نه مامان کم گذاشت، اما وقتی واقعا بزرگ میشی میفهمی هیچ کدوم بلد نبودن چی درسته، هر دو با زخم‌های خودشون جنگیدن و تو شدی نتیجه اون جنگ ناتموم، از یجایی به بعد تقصیر اون‌ها نیست تصمیم با توعه زخم‌ها رو ادامه بدی یا درمانشون کنی.

خسته نبودم فقط دیگه ارزش جنگیدن نداشت.

من میخواستم تو همه‌ی ”نمیشه“ های خودت رو حل‌ کنی ولی خب شاید جون جنگیدن نداشتی..

گفت: مرا نجنگیده باختی ،
این باخت ، تا ابد قلبت را خواهد سوزاند ...

گفت
مرا
نجنگیده
باختی
این
باخت
تا
ابد
قلبت
را
خواهد
سوزاند

The heart and the night
Knows about the battles you fought all alone.

قلب و شب
در مورد جنگ‌هایی که تنهایی توشون جنگیدی  میدونن.

اگه من نتونم بشینم کنارت و بگم چقدر از این دنیا متنفرم، چقدر زخمی و خسته‌م از جنگیدن و تو با بغلت آرومم نکنی، بودنمون کنار هم دیگه به چه دردی می‌خوره؟

روزی به خودت می‌آیی و میبینی
هر چقدر برای  بودنش جنگیدی
او برای نبودن تلاش کرد
هر چقدر برای جای خالی‌اش جنگیدی
او برای نیامدن تلاش کرد...
از یک جایی به بعد  میفهمی که باید کنار آمد
با خودت
با نبودنش
با جای خالی‌اش
با نخواستنش!
از یک جایی به بعد باید بفهمی
که هر چیزی با تلاش نتیجه میدهد الّا عشق یک طرفه...


. .

میدونی چی میسوزونه؟
اینه که همه‌چی می‌تونست درست باشه،
می‌تونستیم کنار هم باشیم،
می‌تونستیم از پس سختیا بربیایم،
می‌تونستیم یه زندگی بسازیم که خیلیا فقط حسرتشو می‌کشن…
ولی چی شد؟
هیچی… چون تو نخواستی!
فقط همین.
نه تقدیر بود، نه بدشانسی، نه هیچ‌چیز دیگه… فقط خواستنِ تو کم بود.
من هزار بار خواستم،
هزار بار جنگیدم،
ولی یه‌نفره هیچ رابطه‌ای ساخته نمیشه.
تو نمیخواستی…
و من موندم با هزار تا “می‌شد” که هیچ‌وقت نشد . .


. .