One of the hardest things is tolerating people who understand and beat themselves up for not understanding...

یکی از سخت ترین کارا تحمل آدماییه که میفهمن و خودشونو میزنن به نفهمی...

‏هیچ‌ وقت نفهمیدم تو به کجای من وصلی که انقدر نزدیکمی، بغل گوشمی، بین دستامی، وسط سرمی، تو خود خود قلبمی.

چرا هیچ وقت نفهمید قصدم دعوا نبود ..
فقط میخواستم بهش بگم که اون موضوع چقدر برام ناراحت کننده‌س

♡

ما آخر نفهمیدیم به شانسه، به سیاسته، به عقله، قیافس، تیپه، اخلاقه، به دعا نویس و کانسیلره؟
خلاصه به هرچی هست
من ندارمش …

مشکلات، نگرانی‌ها و اضطراب‌هامون کم نیست. تا می‌خوایم به خودمون بیایم، تا می‌خوایم یکم خودمون رو جمع و جور کنیم همه‌چیز آوار می‌شه روی سرمون. ما غریبه‌هایی هستیم با دردهای مشترکِ آشنا، ما جوون‌هایی هستیم که جوونی‌مون به تاراج رفت و چیزی ازش نفهمیدیم، ما یک زخم گنده روی صورت ایرانیم که هیچ‌وقت قرار نیست خوب بشه.

ازت توقع دارن ساده باشی؛نفهمی؛بگذری ؛
ببخشی وبه خودت فکر نکنی
ولی خودشون هفت خط عالم باشن.

من آخرش نفهمیدم ما واقعا چشامون خوشگله
یا پسرا الکی به همه میگن.....‍.

‏رک بخوام بگم، با همه دوست نشید، فکر نکنید همه دوستتونن!
فکر نکنید تو عصر معاشرت، معاشرت با همه هیچ ضرری نداره،
فکر نکنید تعداد دوست های زیاد، شما رو آدم خوشحال تری میکنه!
بچسبید به همون دوتا دوستی که بهش اعتماد دارید. الان نفهمید چندسال دیگه به بدترین روش میفهمید!

هیچوقت نفهمیدم چقدر دوستت دارم تا اینکه زمان خداحافظی رسید.

‏ازت توقع دارن ساده باشی ، نفهمی ، بگذری ، ببخشی و به خودت فکر نکنی ولی خودشون هفت خط عالم باشن