نمیدونی بابت داشتنت چقدر خوشحالم نه؟! تو قشنگ ترین تافته جدا بافته ی دنیایی واسم. هدیه ی طبیعت به پاس تمام رنجهایی که کشیده یا مثلا نوبرونه‌ی درخت ارزو از سمت پری، یا شایدم دعای غریبه ای که خودم نشنیدمش‌. در هر صورت تو جادویی ترین بخش منی؛ میگم بخش من چون برای یه شخص جدا بودن زیادی بهم نزدیکی!! هیچوقت به همیشگی بودنم شک نکن، چون گره های قلب من فقط به دست خودت باز میشن بمون، بمون بمون؛ اندازه ی تموم ادم ها بمون. با عشق برای رویایی ترین چشم های دنیا!

بیاید اینطوری به قضیه نگاه کنیم که خدا یه سری آدمارو حذف میکنه از زندگیمون چون چیزایی رو دیده و مکالماتی رو شنیده که ما هیچوقت ندیدیم و نشنیدیم.

Sᴏᴍᴇᴛɪᴍᴇs I ᴛʜɪɴᴋ I'ᴍ ɴᴏᴛ ɪɴᴠɪsɪʙʟᴇ.،
I ᴍᴇᴀɴ, ᴡʜᴏᴇᴠᴇʀ ᴄᴏᴍᴇs ᴛᴏ ᴜs, ᴅᴏɴ'ᴛ sᴇᴇ, ᴅᴏɴ'ᴛ ʜᴇᴀʀ. ،
Eᴠᴇɴ" ᴅɪᴅ ɴᴏᴛ ᴜɴᴅᴇʀsᴛᴀɴᴅ"...

یه وقتایی فکر میکنم نکنه نامرئیم،
آخه هر کی به ما رسید "ندید" "نشنید" ،
حتی "نفهمید" ...

بعضی وقتا مجبوری
تو فضای بغضت بخندی
دلت بگیره ولی دلگیری نکنی
شاکی بشی ولی شکایت نکنی
گریه کنی اما نذاری اشکات پیدا شن
خیلی چیزارو ببینی ولی ندیدش بگیری
خیلی حرفارو بشنوی ولی نشنیده بگیری
خیلی ها دلتو بشکنن و تو فقط سکوت کنی…

یه وقتایی تو فقط کل بحث رو راه انداخته بودی تا یه دوست دارم ساده بشنوی که اونم نشنیدی.

هی بهش گفتم، گفتم نکن، گفتم ببین من دارم اذیت میشم، من دارم اینجا پیش تو و تو این رابطه‌ای که قرار بود پر از آرامش و حال خوب باشه پر پر میشم، میشنید، بخدا که میفهمید من چی میگم، میفهمید چی میخوام، اما نشنیده میگرفت، نادیده میگرفت، هم من رو، هم حرف‌هام رو، هم خواسته‌هام رو، انگار جدی جدی یه وقت‌هایی نباید دنبال کلمات گشت، رفتار آدم‌ها حرف‌هایی ک روشون نمیشه بهت بزنن رو نشون میده.

یه روز التیام پیدا میکنی؛ از همه‌ی اون چیزهایی که درموردشون حرف نمیزنی. همه‌ی اون وقت‌هایی که یه معذرت‌خواهی ساده هم نشنیدی، همه‌ی اون کلمات یا رفتارهایی که بهت آسیب زدن. از سایه‌ی اون ترس مسخره که هیچوقت قرار نیست «دوست‌داشته» بشی— التیام پیدا میکنی، التیام پیدا میکنی، التیام پیدا میکنی.

‎- عاشقتم..
‎وقتی اینو گفت،
‎دیگه بقیه حرفاشو نشنیدم!
‎کاش زندگی همون لحظه‌ای که آدما به هم میگن «دوستت دارم» یا «عاشقتم»
‎تموم می‌شد.....
‎
#سیدعلی_صالحی

آخرش یک نفر از راه می‌رسد، که بودنش جبران تمام نبودن‌هاست، جبران تمام بی‌انصافی‌ها و شکستن‌ها. یکی که با حضورش، دنیای تو را متحول کند. جوری تو را ببیند، که هیچکس ندیده. جوری تو را بشنود، که هیچکس نشنیده. جوری روح خسته‌ی تو را غرق عشق و محبت کند...

🩷.

چقدر از این تعریف رابرت فارست، نویسنده آمریکایی، خوشم اومد و چقدر دقیق میگه؛

«نخستین انسانی که به جای پاسخ دادن به توهین، آن را نشنیده گرفت، نخستین پایه گذار فرهنگ و تمدن بشری بود.»