مانده از روضه وُ از هیأت وُ از مجلس وُ از سینه زنی،
آمده ام کنج اتاقم،
به دلم پرچم مشکی زده وُ شال عزایم به کف وُ دست به
دامان تو گشتم
که تو اربابی و من بنده ی هر جاییِ جامانده ازین جا و از آن جایم و امروز دلم گشته هوایی
و نشستم به امید کرمی از طرف شاه عزایم که شمایی!
بگو از عطشُ و از جگر سوخته و از رخ افروخته و از طف صحرا و بگو از “علی” و از “علی” وُ از غم لیلا
و بگو از ید سقا و بگو با من دل خسته از اندوه دل زینب کبرا و امان از دل زهرا و امان از دل زهرا …
بگو با من مجنون، به خدا حسرت داغی به دلم مانده که از داغ شما بشکنم امروزُ و بسوزم که دگر نشنوم این روضه ی جان سوز که: ای اهل حرم میر و علمدار نیامد …
و دگر نشنوم امروز که خم گشته قد کوهیُ و رودی به لب آورده رشیدی… چه رشیدی!
همان راز رشیدی که لبِ رود رسیدُ و نرسید آب به لب هاش…
همان راز رشیدی که عمودی…
بگو ! روضه بخوان شاه غریبم تو بخوان بر من جامانده ازین قافله ی اشک، که با نام تو آمیخته این اشک و خوشا اشک!
خوشا اشک! خوشا گریه بر این داغ، خوشا گریه بر این درد
خوشا گریه، نه این گریه! خوشا گریه ی یعقوب که نور بصرش رفت چو روزی پسرش رفت…
خوشا قصه ی یعقوب! که گرگان بیابانی و پیراهن خونین عزیزش همه کذب است…
خوشا چاه! همان چاه که یوسف به سلامت ز درش باز درآمد و نه یک قطره ی خون ریخت در آن جا و نه انگشت کسی گم شده آن جا و کنارش نه تلی بود نه تپه! وَ یعقوب ندیده است دمی یوسفِ در چاه!

خوشا قصه ی یعقوب! که گودال ندارد وَ آه از دل آن خواهر غم دیده که از روی تلی دیده که «الشّمر …»

عجب مجلس گرمی شده این جا، همین کنج اتاقم که به

جز من و به جز روضه ی ارباب، کسی نیست وَ انگار که

عالم همه جمعند همین جا! و انگار که این پنجره و فرش

و در و ساعت و دیوار، گرفتند دمِ حضرت ارباب: حسین

جان، حسین جان، حسین جان، حسین جان…

تو ای بانو..
بگذار این دخترکان خجسته شراب بی‌حیایی را تا ته سر بکشند و میان غش و ضعف‌های مشقی خود
خواب آزادی ببینند و آزادی قی کنند.
سرشان گیج هم اگر برود خیالت تخت؛
مثل علف هرز آن قدر مردان فرصت طلب کف خیابان‌های این شهر ریخته
که برایشان آغوش گشوده‌اند و به انتظار نشسته تا بغل بگیرند و تا می‌شود ارتزاق کنند.
اما تو ای بانو
موجی به چادرت بده
فخر بفروش
و متکبرانه آزادی‌ات را به رخ‌ شان بکش
به رخ آن بیچاره‌هایی که از عقده‌ی یک آزادی یواشکی عرق کرده‌اند…
که تو
نه حتی آزادانه
که عاشقانه چادر به سر کرده‌ای
فخر بفروش
ای تو که آزادی‌ات آشکار است و نه یواشکی
بگذار حسودی‌ شان بشود!

من تصمیممو گفتم ...

" الکی مثلاً من کبرام !! "

کبرا۱۱رودیدین چه باحال باهفت تیر دوازده الی سیزده تیر شلیک میکنه؟

من بزرگترین شکست عشقیمو وقتی خوردم ک فهمیدم بن یگر بازیگر کبرا11 نامزد کرده....نامرد بم خیانت کرد...من اونو از هر کسی بیشتر دوست داشتم....:(((