چقدر این تیکه از کتاب نیمه‌ی تاریک ماه قابل تأمله وقتی هوشنگ گلشیری می‌نویسه:

‏گفتم : شما به امیدوار بودن معتاد شده‌اید ، صبح‌ که بلند می‌شوید مثل کلاه و پیراهن و سنجاق کروات امیدواری‌تان را هم می‌پوشید ..

اونجا که ناظم حکمت میگه:

دل ما همیشه شکسته است؛
اما  امیدواری هیچ وقت
از جیب چپِ پیراهنمان کم نشد.

با رفتارمون زخم می‌زنیم، و امیدواریم با کلماتمون ترمیم کنیم. چه هیولای پاره‌وقتی هستی انسان.

دل ما همیشه شکسته ست رفیق
اما امیدواری همیشه
در جیب چپ پیراهنمان وجود دارد .

- ناظم حکمت

♡

از ناامیدی بدتر داریم؟

-امیدواریِ اشتباه...

پرسید بهار چیست؟ گفتم:

امیدواری دانه ایی در دلِ خاک سرما زده...!
• |.

هرگز نمیتونی از امیدواری دست بکشی
اون بیرون همون قدر که تاریکی هست
روشنایی هم هست:).

عزیز من،
از امیدوار شدن می‌ترسم.
حقیقت این است که از امیدواری‌هایم
بیش از ناامیدی‌ها رنج کشیدم.

-امیر عبدالهی


. .

My dear, I am afraid to hope. The truth is that I suffered more from my hopes than from my disappointments.

عزیز من، از امیدوار شدن می‌ترسم. حقیقت این است که از امیدواری‌هایم بیش از ناامیدی‌ها رنج کشیدم.

ما سرشار از امیدواری بودیم ‏و باور داشتیم به روزهای زیبا ‏که پس از این همه رنج ‌و سختی ‏قرار بود از راه برسند ..

‏- یاشار کمال

♡