میشه مثل من لباس بپوشی
مثل من حرف بزنی و
مثل جوهر خودکارم
جاری شی تو مسیر فکرم
اما هیچوقت نمی تونی
موجی که تو نگاهمه رو مال خودت کنی

یکی از فانتزیام اینه که سر جلسه یه امتحان خوف نیم ساعت تاخیر داشته باشم و با اعتماد به نفس وارد سالن امتحانات بشم و با چهره مضطرب دانشجویان و نگاه عاقل اندر سفیه مراقب مواجه ! بعد برم روی صندلی خودم که روبه روی مسئول امتحاناته بشینم و در خودکارمو با دندونم باز کنم و شروع کنم به نوشتن و در حالیکه مسئول امتحانات فشارش افتاده و کف و خون قاطی کرده و هنوز نیم ساعت به آخر امتحان مونده از جام بلند شم و برگمو تحویل بدم و به محض اینکه به در خروجی رسیدم سرمو به اندازه 37درجه بچرخونم و با حضار در جلسه خداحافظی کنم و بعدش دوربین از نمای پشت بوم دانشگاه منو نشون بده که دارم توی حیاط قدم میزنم و لابه لای جیک جیک گنجشکا و تلالو نور خورشید و هیاهوی شهر به سمت درب خروجی دانشگاه میرم و در نهایت در انتهای پرسپکتیو خیابون محو میشم …

ازم پرسید چقدر دوسم داری؟گفتم:اندازه جوهر خودکارم…
گفت خیلی نامردی،جوهر خودکار یه روز تموم میشه.
پوزخندی زد م و گفتم:خودکار من اصلا جوهر نداره….