درونم جنگ است،
نه بین خیر و شر،
بلکه بین من و من،
بین کودکی‌ام که هنوز عشق می‌خواهد،
و بالغی که یاد گرفته فقط دوام بیاورد.
و در این میان،
نه پناهی هست،
نه آغوشی امن،
فقط سکوتی که همه چیز را در خودش می‌بلعد

از رابطه‌های بی سر و تهی که امروز با یکی‌ای فردا با یکی دیگه و ارتباط‌های حاشیه دار و خاطره ساختن‌های الکی بیزارم، یه چیز محکم برای ادامه‌ زندگیم میخوام.

صبح
پیامی برای رسوندن داره؛ اینکه هیچ تاریکی‌ای تا ابد باقی نمی‌مونه .

کلافه‌ای ؟ چایی
تازه رسیدی؟ چایی
خسته‌ای؟ چایی
دوستت داره میاد سر بزنه؟ چایی
دلت می‌خواد بمیری؟ چایی
خوشحالی؟ چایی
چایی تو واقعا کی‌ای؟
چی‌ای؟ الهی فدات بشم .️.

کاش آنقدر با من یگانه می‌شدی که می‌توانستم هر آنچه را که از خودم نیز پنهان می‌کنم برایت بازگو کنم؛ بدون آنکه بترسم از تاریکی‌ام بگریزی یا روح تو نیز رنگ سیاهی‌هایم را به خود بگیرد.

می‌پرسی کی‌ام؟
چند تکه استخوان در انتظار پایانِ روزهای تکراری.

عکسشو گذاشتم تو کیف پولم که اگه گم شدم، بدونن مال کی‌ام.

با تابناکی‌اش
مفهوم بی‌فریب صداقت بود.

من که از پس این یکی‌ام برمیام و تموم می‌شه، ولی مشکلش اینه که بعدش دیگه هیچی شبیه قبل نیست..️

.࿐

تردید نکن که نوری هست!
شاید چندان نباشد که گفته‌اند،
اما
آنقدر هست
که از پس تاریکی‌ات برآید...!


"چارلز بوکوفسکی
نویسنده شهیر آلمانی"