چیزی نگو
آنچه امروز آزارت می‌دهد
روزی دلتنگت می‌کند
غژ غژ صندلیِ پدر
زنگِ صدای تو وقتی داد می‌زنی
خس خس سینه‌ ام وقتی گریه می‌کنم ..

{ سیدمحمد مرکبیان }

بغـــــــض دارم رفیق (!)




دست هایم را میگیری (؟)




سرم را میچسبانی بر سینهَ ت ؟




اجازه میدهی خیس کنم تنت را از اشک هایم ؟




بغض دارم رفیق ...




گوش میسپاری به هق هق هایم ؟




مرا میبری به یک جایِ دور ؟




دعوتم میکنی به یک آغوش ؟




میشود آخرش هم اشک هایم را پاک کنی ؟




میخواهم برگردم به زندگی (!)




بغض دارم

بگذار سر به سینه‌ی من در سکوت ، دوست !
گاهی همین قشنگ‌ترین شکل گفتگوست
بگذار دست‌های تو با گیسوان من
سربسته باز شرح دهند آنچه موبه‌موست ..

دلواپس قضاوت مردم نباش ، عشق
چیزی که دیر می‌برد از آدم آبروست !
آزار می‌رسانم اگر ... خشمگین نشو
از دوستان هر آنچه به هم می‌رسد ، نکوست ...

من را مجال دلخوشی ِ بیشتر نداد
ابری که آفتاب دمی در کنار اوست
آغوش وا کن ، ابر مرا در بغل بگیر !
بارانی‌ام شبیه بهاری که پیش روست ..



{ مژگان عباسلو }

امروز ساعت شش و سی و دو دقیقه‌ی بعد از ظهر
نشست مقابلم
بر نیمکتی سنگی
در نقطه‌ای گنگ از شهری غریب
و ناگهان
چندبار
شلیک کرد توی سینه‌ام ..
آه ،
با چشم‌هایش ..
امروز
ساعت هفت و نه دقیقه‌ی بعد از ظهر
زیر سقف ماشینی درمانده در ترافیک
تابید، بارید، وزید .
آه ،
بر روحم ..
امشب
ساعت نمی‌دانم چند است
کسی دست برده است توی سینه‌ام
تا چیزی را ...
تا چیزی را از تپیدن باز دارد ..
آه ،
برای مردی ایستاده بر لبه‌ی اندوهی ژرف دعا کنید ..

می خواهم تو را بکشم

اما

چاقو را در سینه‌ی خود فرو می کنم



تو کشته خواهی شد

یا من؟