ما که از هم توقعی نداریم !!!
فقط قرار است من چیزکی بنویسم و شما بخوانید و گاهی بخندید و گاهی گریه کنید...
و یک ردپائی بگذارید تا من بدانم که اینجا، توی این برهوت تنها نیستم
و برای خودم حرف نمیزنم!
اصلا" شما هستید که من بدانم حرفهایم را کسی دوست دارد...
خودم را هم شاید !!!
بعد می­گذارم شما حرف بزنید و من می­آیم به گوش دادنتان.
جز این که نیست؟ هست ؟!!
ما آدم­ها همه تنهائیم و آنها که میایند اینجا تنهاتر…
و هر چه آن بیرون توی دنیای آدم­ها تنهاتر باشیم، اینجا پررنگ­تریم.
بیشتر پی ِدوست می­گردیم. بلندتر داد میزنیم.
ما، قابل ترحم­ترین موجودات این دنیا، پناه می­بریم به آدمهائی که نمی­شناسیمشان !!!
به رابطه­هائی از جنس ِدیتا، از جنس ِفیبرنوری!
و دل می­بندیم به لبخندهای یک صورتک زرد رنگ که فقط گاهی قلبی گوشه­اش هست !!!
و دلخوشیم به بوسه­های همان صورتک…
با هم میخندیم و با هم گریه می­کنیم.
به جای چشم­های هم، به مانیتور نگاه میکنیم
و به جای دستهای هم، ماوس کامپیوترهایمان را در دست می­گیریم.
ما چقدر تنهائیم…
و چقدر ابعاد این تنهائی وحشت­آور است…

باورِ آدمهای ساده را خراب نکن … آدمهای ساده با تو تا ته خط میایند و اگر بی معرفتی ببینند قهر نمیکنند میمیرند

بعضی ها اصلا میایند
که بعدا فراموش شوند
بعضی ها اصلا میایند
که بعدا دلت سخت بگیرد
از حرف هایِ نسبتا خوبُ زیادی رویا پردازانه شان !

بعضی ها میایند
که بعدا هوای دلت را ابری کننــد ..
میایند
و بعدا تو خودت نیستی
میاینـد
و تو بعدا مجبوری که پا رویِ بعضی باور هایت بگذاری

همین بعضی ها تحت الشعاع قرار میدهند فکرت را، دلت را، نگاهت را
که سنگ باشد
سنگ با احساس، با غرور ..
همین بعضی ها با اینکه دوستت دارند
اما میایند که دلت را فقط بگیرانند
که فقط درد بکارنـد
بغض حتی ؛
و بعدا برونـد
من که هیچ، دلِ " حرف " ها هم میگیرد از حرف زدنشان
حرمت دلِ من که هیچ، حرمت دلِ حرف ها را هم نگه نمیدارند
آه من که هیچ ،
خدا کند آه " حرف " ها دامانشان را نگیرد ..