بعضی‌هامون خیلی بی‌رحمانه داریم یه دردهایی رو تحمل میکنیم، دردهایی که خیلی بزرگ‌تر از قد و قواره ماست، هیچوقت حق انتخابی براشون نداشتیم، زورشون خیلی بیشتر از لبخندهامونه، دردهایی که هر بار از خودت میپرسی چرا من؟ و هر بار جوابی که هیچوقت پیداش نکردی و غمگین‌ترت میکنه.

گاهی دنبال خودمون توی گذشته‌ها میگردیم،
چون نسخه‌ی قدیمی‌مون، تنها راه ارتباطی با احساساتیه که دیگه پیداشون نمیکنیم! احساساتی که فکر میکردیم همیشه باهامون می‌مونن، اما تو مسیر بزرگ شدن جا موندن.

ماها خیلی نسبت به خودمون بی‌رحمیم، دائما خودمون رو قضاوت میکنیم، اشتباهاتمون رو بارها مرور میکنیم، درحالی‌که به بقیه حق اشتباه میدیم، ولی خودمون رو با کوچک‌ترین لغزش‌ها نمی‌بخشیم.
کاش با خودمون همون‌قدر مهربون باشیم که با عزیزترین آدم زندگیمون هستیم.

این جمله شاهکار بود:
"ما از تجربه یاد نمی‌گیریم، بلکه از تأمل درباره تجربه یاد می‌گیریم."

خیلی اوقات لازم نیست چیزهای جدیدی وارد ذهنمون بشه، کتاب جدید، تفریح جدید، کسب و کار جدید و حتی پارتنر جدید...
نه تنها برای ما مفید نیستن، خیلی اوقات میتونن منفی هم باشن چون فقط به ذهن ورودی میدیم و پردازشش نمیکنیم!
و به این میگن سیکل دریافت بدون پردازش که خیلی اوقات درگیرشیم

بعضی‌ها رو نه از روی عشق، بلکه از روی زخم هامون انتخاب میکنیم، فکر میکنیم عاشقشونیم! ولی در واقع داریم زخمی رو تکرار میکنیم که هنوز التیام نیافته!

عزیزم ما که هر خریتی رو باهم تجربه کردیم، ایشالا خرپولی رو هم تجربه میکنیم.

نمیدونم کی نیاز داره این رو بشنوه ولی وقتی میفهمی میتونستی بهتر حرف بزنی، رفتار کنی یا واکنش نشون بدی، خودت رو سرزنش نکن و ببخش، بیشترمون تا وقتی چیزی یاد نگرفتیم همون کاری رو میکنیم که بلدیم، وقتی چیزهای جدید یاد میگیریم کم کم تغییر میکنیم و بهتر میشیم.

درمانگرم یبار چیز جالبی گفت، اینکه ما فکر میکنیم آرامش یک احساسه در صورتی که آرامش حد وسط حال روحی ماست! وقتی که نه خوبیم نه بدیم! و حالت خنثی داریم، به اون حالت خنثی میگیم آرامش!

We make a living by what we get; we make a life by what we give.

ما زندگی رو با آنچه کسب میکنیم میسازیم؛
و با بخششمان آن را احیا می کنیم.

وانمود میکنیم از همه چی رد شدیم ؛ ولی ردش روی روح و روانمون مونده.🫠