من هر بار داشتم از پا میوفتادم
یادم افتاد تو بهم تکیه دادی
محکم‌تر ایستادم 🤍

♡

ما بیش از اندازه قوی بودیم، مدام میشکستیم، شکسته‌هایمان را بند میزدیم و ادامه میدادیم‌، اشک میریختیم، اشک‌هایمان را خودمان با دست‌های خودمان پاک میکردیم و دوباره با تمام جسارت‌ روی پاهای خودمان می‌ایستادیم، ما بیش از اندازه قوی بودیم، به کسی تکیه نمیدادیم، با کسی از دردهایمان نمیگفتیم و از کسی کمک نمیخواستیم، ما به قیمت همین قوی بودن از پا در آمدیم، قوی بودن را برای ما بد تعریف کرده بودند.

شاید درو من بستم اما با گریه وایستادم پشت همون در...

- خسته‌ای..؟
اما هنوز ایستاده‌ای
و همین شکوه توست ..

♡

گاهی ما فکر می‌کنیم که برای تغییر، باید از صفر شروع کنیم؛
اما حقیقت این است که تغییر واقعی، از همان جایی آغاز می‌شود که الان ایستاده‌ایم..️
هر قدم کوچک، حتی اگر نامحسوس باشد، مسیر را می‌سازد.
و یادمان باشد که رشد، بیشتر شبیه یک روند آرام است تا یک جهش ناگهانی..

از دید بقیه روی پاهام وایستادم حالم خوبه و واقعا قوی‌ام، اما حقیقت اینه که خسته‌ام، تیکه تیکه شدم، میخوام فرار کنم، میخوام برم گم و گور شم.

خسته از صبوری بیش از حد،
خسته از ایستادگی بالاتر از توان،
و خسته از‌جنگیدن بی پایان.

این جمله زیادی قشنگه ، میگه:

ایستاده ام به جنگ زندگی ،
خسته اما امیدوار...
• |.

"- آدم مغروری هستی؟
- نه چطور؟
- چون نگفتی دو قدم اونطرف نرو، یکم بیشتر بمون.
- وقتی تشنه به عشق ایستاده بودم درست سر پله‌ی اول، این تو بودی که چمدون سفر بستی. آدمی که می‌خواد بره دل رفتن رو داره. الآن نره، یک‌ماه بعد، یک‌ماه بعد نره، یک‌سال بعد.
- ولی منتظر بودم بگی نرو. بمون، یکم بیش‌تر بمون.
- الآن دیره؟
- الآن دیره.
- چرا؟
- آدم مغروری هستی. آدم‌های مغرور می‌بازن، به همه‌چی، از همه بدتر به عشق‌شون. ما دوتا بازنده‌ایم، یکی توی لباس عاشقی، و اون یکی توی جلد غرور."

باید برای خودم ایستاده دست بزنم؛
من از آدمی دل کندم که موقع دست
کشیدن ازش، از صدتا، صدو یکی
دوستش داشتم.