نه چشم بود نه نفرین ، فقط تاوان کارهای خودشون بود…!

ما تاوان اشتباهاتمون رو نمیدیم،
ما تاوان محبتامون رو میدیم...
• |.

نمی‌دانم چه کسی وطن را فروخت
اما دیدم چه کسی تاوان‌اش را داد.

محمود درویش



. .

ای روزگار! از چه کسی می‌توان گرفت
تاوان این جوانی از دست رفته را؟


. .

وقتی نقش خودت رو در نظر نگیری، متوجه نشی که هر رفتار یا واکنشی که نشون میدی ممکنه تاوان داشته باشه و همش تو نقش قربانی فرو بری، همه چیز خیلی برات سخت تر میشه.
وقتی میپذیری که اوکی منم اشتباهاتی داشتم، راحت تر گذر میکنی.
این بهترین چیزی بوده که تو این سال‌ها از تراپیستم یاد گرفتم.

When you always forgive someone, you take away the opportunity to realize that every mistake in life has a penalty.

وقتی یه نفر رو همیشه میبخشی این فرصت رو ازش میگیری که بفهمه
« هر اشتباهی در زندگی یک تاوانی داره. »

باوری وجود داره اما من نمی‌خوام باورش کنم. می‌خوام زندگی کنم حتی به غلط. تاوانشم می‌دم. دردشم می‌کشم. گریه‌هاشم می‌کنم. خواستن بهای سنگینی داره.

یه جا یه تعریف قشنگی از اشک خوندم میگفت :
اشک تاوانی است که چشم ها
باید بابت درست ندیدن بپردازند ...
چقدر غمیگن:))

یجا یه تعریف قشنگی از اشک خوندم که
میگفت: «و اشک تاوانی است که چشم ها
باید بابت درست ندیدن بپردازند»
حواستون باشه واسه کی دارید تاوان میدین.

.࿐

برخی زخم ها تاوانِ همان دردُدل هایی بود که نباید باکسی می‌کردیم.