اون آدم خوبیه اما معشوق خوبی نیست، میبینم چقدر به دیگران اهمیت میده، مخصوصا به دوست‌هاش و خانواده‌اش، اما یادش میره از پارتنر خودش مراقبت کنه، میتونم اون رو یه جنتلمن ببینم، ولی در تبدیل شدن به مرد من شکست خورده.

Never sacrifice 3 things:
your family, heart or dignity

سه چیز رو هرگز فدا نکن : خانواده‌ات، قلبت و شأن و شخصیتت

افسردگی پنهان خیلی خسته کننده‌ست، تلاش میکنی، شوخی میکنی، حواست به خانواده‌ات هست ولی از نظر ذهنی داغونی، یه حس پوچی داری و هیچکس هم نمیدونه.

انتخابم؟ کسی که بهم ثابت کنه جز من کسی رو نمیخواد و متعهده، وظیفه من تو رابطه؟ طوری صدم رو واسه‌اش میزارم که حتی خانواده‌اش هم واسه‌اش نزاشتن.

ای کاش آدمی میتوانست خانه‌ اش را ، دوستانش را ، خانواده‌ و کتاب‌ها و گلدان‌هایش را ، شبیه بنفشه‌ها ، باخود ببرد هرکجا که خواست 🪻🤍

♡

عروسی فلانیه.
- عروس خوشگله؟ داماد پولداره؟ خودشون و خانواده‌شون چه کاره‌ان؟
و کسی نمی‌پرسه صبور هستن؟ مهربون، باگذشت، دانا، اخلاقی، اهل مطالعه، سختکوش هستن یا نه؟
ارزش‌های واقعی مغفوله همه چیز خلاصه می‌شه در قیافه، دارایی و شغل.

‏همیشه یادت باشه خانواده‌ی پارتنر از خود پارتنر مهم‌ تره، اینو کسایی که ضربه خوردن میدونن

Sick of hearing "but they're your family". If it's toxic, it's toxic. I have the right to cut them off!

خسته‌ام از شنیدن اینکه «ولی اونا خانواده‌ات هستن». اگه آدمای سمی‌ای هستن، پس سمی‌ان.
من حق اینو دارم که رابطه‌ام رو باهاشون قطع کنم! .

I saw a post today that said, " When you finally learn your place in people's lives, your feelings won't get hurt"... I swear that's the truth and one of the most important life lessons you'll learn. Whether it's friends, family or whoever.

دیروز یه پست رو دیدم که می‌گفت : " زمانی‌که بالأخره جایگاهت رو تو زندگی آدما یاد می‌گیری، دیگه احساسات جریحه‌دار نمی‌شن"... قسم می‌خورم که حقیقت همینه و یکی از بزرگترین درس‌های زندگیه که یاد می‌گیری. اگرچه خانواده‌ت باشه یا از آشناهات یا هر آدم دیگه‌ای.

وقتی با یک نفر ازدواج می‌کنین در واقع با تمام این‌ها ازدواج می‌کنین:

- با آسیب‌های اون آدم در گذشته
- با خانواده‌اش
- با عادت‌هاش
- با ترس‌هاش
- با فرهنگی که توش بزرگ شده
- با عقاید، باور ها و جهانبینیش...