من با احترام و اصالت بزرگ شدم، اگه دیدی هر جایی نمیرم و با هر کسی نیستم این اسمش تربیته نه غرور.

اصالت!
چیزی نیست که
با خود نمایی بدست بیاد
باید از خاندانت بهت ارث برسه..

هر انسانی هم جذب اصالت و نجابت نمیشود، انسان باید خودش هم نجیب و اصیل باشد تا چنین صفت‌هایی را در دیگران جست و‌ جو کند.

نه تحسین‌ شان
نه قضاوت‌ شان
هیچ‌ کدام نباید جهان درونت را بلرزاند
تو اصالتی
نه انعکاس نگاهِ دیگران 🤍

- لاادری

「♡

کسی که سیگاریه هر ثانیه از سیگارش عکس نمیذاره
چون واسش عادی شده.

کسی که خونه خوب و ماشین خوب داره هم همینطور.
اونی که همیشه غذای خوب میخوره هم عکس نمیذاره چون براش عادیه.
کسی که واقعا رابطش خوبه هم حرفی ازش نمیزنه چون عادیه....
میدونید بحثِ چیه؟!

اصالت!

دقیقا اونجایی ک زخمامون التیام پیدا میکنن میفهمیم ک لازم نبوده حتی لحظه‌ای اصالت و شخصیتمون رو فدای نگه‌ داشتن دیگرانی تو زندگیمون کنیم ک قدردان عشق و احترام ما نبودن.

بعضیا اصالتشون رفته، کثافتشون مونده.

هر زمانی حس کردید کسی را آنقدر دوست دارید که
شبیه به حیثیت،
اصالت،
خانواده،
وطن تان است،
وَ به این آسانی‌ها از آن دست نمی‌کشید،
آنگاه اجازه دارید دوستت دارم را بیان کنید.
آدم باید اینطور پایبند به «دوستت دارم» هایش باشد.

‏اصالت خیلی مهمه، آدما هر چقدر اصیل‌تر باشن، واقعی‌تر، خاکی‌تر و مهربون‌ترن.

آدمِ ندید بدید دنیا رو هم به پاش بریزی بازم دنبالِ این و اونه ولی آدمِ با اصالت یه احترامِ کوچیک ببینه جبران میکنه!
‌

مگه نه؟؟