[بعضیا یجوری گه میخورن
آدم میترسه
بهشون برینه خوشحالتر شن]







‍‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌

شجاعترین فرد کسی ست که اول عذر خواهی میکند.
قویترین فرد کسی ست که اول گذشت میکند
وخوشحالترین فرد کسی ست که اول فراموش میکند.

بدترین کار این است وارد رابطه ای میشوی و به عمد کسی را وابسته خودت میکنی، برایش از آینده حرف میزنی و روزهای خوب و خوش را ترسیم میکنی زمان میگذرد خوشحالی، او خوشحالتر.

ولی یکهو که ماجرا گرم شد و آن طرف دوم ماجرا حسابی توی رابطه غرق شد، یادت می افتد بودن توی رابطه هزارو یک مسئولیت دارد، هزارو یک تعهد دارد، ترس می افتد توی جانت لابد که یکهو از یک جائی سرد میشوی و به آن نفر دوم که شبیه ماهی توی ماهیتابه دارد جلز و ولز میکند هم یک کلمه نمی گویی چه مرگت است، تماسها را درست جواب نمیدهی، پیامها را بی پاسخ میگذاری، فکر میکنی آن نفر دوم هم مثل خودت یکهو میفهمد تو چه آدم بزدل و ترسویی هستی و اصلا عین خیالش نیست و میرود سراغ نفر دیگر و آینده دیگری که برایش ترسیم شود..

ولی آن نفر دوم شده است گاه شب و روز خواب نداشته است که بفهمد تو چه مرگت است، بیمار شده است، افسرده شده است، پیغام پشت پیغام میرود و می آید ولی خب شما چپیده ای توی پیله ات و به گمانت داری کار درستی میکنی و زمان هم همه چیز را حل خواهد کرد!
نه عزیز من آن نفر دوم نه ربات است نه یک ماشین قابل برنامه ریزی مجدد، خنج میخورد روی احساسش و ممکن است جای آن خنج بماند تا ابد.

کاش آنقدر جربزه داشتیم عینهو آدم میگفتیم چه مرگمان است و از آن بهتر قبل از اینکه کسی را وابسته کنیم به این روزها هم فکر کنیم.

نذرکرده ام روزی که خوشحالتر بودم می آیم ومینویسم که این نیز میگذرد..
بیایم وبنویسم که زندگی را باید با لذت خورد..که ضربه های روی سر را
بایدآرام بوسیدوبعد لبخند زدو دوباره راه افتاد..
یکروزی که خوشحالتر بودم می آیم ومی نویسم که این نیز بگذرد..
مثل همه چیز که گذشته است..
یکروزی که خوشحالتر بودم می آیم ونذرم را ادا میکنم
تاروزهایی مثل حالاکه خستگی وناتوانی لای دست وپاهایم پیچیده است
بخوانمشان...هیچ بهارو پاییزی بی زمستان مزه نمیدهد وهیچ آسیاب آرامی
بدون طوفان...

نذرکرده ام روزی که خوشحالتر بودم می آیم ومینویسم که این نیز میگذرد..
بیایم وبنویسم که زندگی را باید با لذت خورد..که ضربه های روی سر را
بایدآرام بوسیدوبعد لبخند زدو دوباره راه افتاد..
یکروزی که خوشحالتر بودم می آیم ومی نویسم که این نیز بگذرد..
مثل همه چیز که گذشته است..
یکروزی که خوشحالتر بودم می آیم ونذرم را ادا میکنم
تاروزهایی مثل حالاکه خستگی وناتوانی لای دست وپاهایم پیچیده است
بخوانمشان...هیچ بهارو پاییزی بی زمستان مزه نمیدهد وهیچ آسیاب آرامی
بدون طوفان...