تصویر تو تنها چیزیست

که چشمهایم باور میکند.

دستان لرزانم را دراز میکنم

تا صورت مهربانت را لمس کنم،

اما تصویرت به یکباره محو میشود

و من به یاد میاورم که تو در کنار من نیستی....

میدانی وقتی کنارم نیستی حال من تعریفی ندارد ؟
راه میروم به تو فکر میکنم
نفس میکشم تو را به یاد میاورم
حرف میزنم تنها اسم تو را به زبان میاورم
ساعت ها فکر میکنم و تنها تو
در خیالم نقش میبندی
به خواب میروم و رویای تو را میبینم ...
خودم را در آینه مینگرم ؛
تصویر تو را در کنارم فرض میکنم
اشک میریزم ؛ لبخند میزنم و دلیلِ هردو تو هستی تنها تو ...!
نیستی کنارم امّا هر لحظه رو با یاد تو زندگی میکنم .

آمدنت را به خاطر میاورم
و نیز رفتنت را !
و زندگی ...
که چیزی ما‌بین این دو بود !

. .

ﻣﻦ ﺁﺭﺍﻣﻢ .. .
ﻓﻘﻂ ﮐﻤﯽ ﺑﯽ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺍﻡ ...
ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﻭﯼ ﺳﺮﻡ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ...
ﺗﻤﺎﻡ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﻧﺬﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﺍﻡ ﻧﮕﯿﺮﺩ ...
ﻫﺮ ﭼﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻮﭼﻪ ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﻣﯿﺰﻧﻢ
ﺑﺎﺯ ﺳﺮ ﺍﺯ ﮐﻮﭼﻪ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻭﺭﻡ ...
ﻣﻦ ﺧﻮﺑﻢ ...
ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﻦ

در یک جای دور پیرمردی نارنجی پوش با عجله وارد بیمارستان شد و کودکی را روی دست داشت.. به پرستار گفت:خواهش می کنم به داد این بچه برسید..
پرستار گفت:این بچه احتیاج به عمل دارد.. هزینه ی عمل را باید بپردازید..
مرد گفت:اما من پولی ندارم.. یه ماشین با این بچه تصادف کرد و فرار کرد.. پدر و مادر این بچه رو هم نمی شناسم.. شما عملش کنید ؛من پول عمل رو تا شب براتون میاورم..
دکتری که باید عمل رو انجام میداد بدون اینکه به اون کودک نگاهی بیندازد گفت:این قانونه بیمارستانه ؛ هزینه ی عمل از قبل باید پرداخت شود...
صبح روز بعد همان دکتر سر مزار دختر کوچکش ماتش برده بود و به دیـــــروزش می اندیشید...
خيلي ناراحت كننده ست ...