.وقتی مدت‌ها خودت همه‌چی رو تنهایی حمل کردی،
طبیعه که از دوباره وصل شدن بترسی.
آدم بعد تنهایی، بااحتیاط می‌شه؛
نه بی‌احساس.

تو همون‌قدری که فکر می‌کنی سختی،
برای یک آدمِ درست، دقیقاً همون‌قدر جذاب و آرام‌بخشی.

تو هنوز توانِ وصل شدن رو داری؛
فقط نمی‌خوای اشتباه وصل شی.
همین!

در نهایت منی که تو قدرشو ندونستی، عشق خودشو پس می‌گیره و این عشق رو به خودش می‌ده و یک روزی یک نفر بهتر از تو دوستش خواهد داشت، به هر شیوه ای که تو نتونستی

میگن توی تنهایی خودتو دوست داشته باش
باشه اوکیه
ولی وقتی دلم بغل میخواد چطوری خودمو بغل کنم؟

‍ ‍ چه کسی می‌فهمد
‏در دلم رازی هست...؟
‏می ‌سپارم آن را
‏به خیالِ شب و تنهایی خود...


سهراب سپهری

سپس به همان چیزی که بودم برگشتم؛ یک سکوت طولانی، اجتناب از گفتگو و میل به تنهایی...

در نهایت من‌ رو به بهتر از
اون چیزی که می‌خوام می‌رسونه
خدایِ معجزه‌هایِ ناگهانی 🤍

تنهاییم شبیه تنهاییِ ظهرای بچگیم شده ، وقتایی که همه می‌خوابیدن و من خوابم نمی‌برد ، آدما بودن اما نبودن :(

وقتی منتظر پیام یه نفر باشی و بهت تکست نده همه دنیا هم سراغتو بگیرن بازم حس میکنی تنهایی.

در نهایت زندگی ، به این نتیجه رسیده‌ام
که آرامش ، نتیجه‌ی انتخاب آدم های درست است 🤌🏻

♡

در نهایت شب که برمیگردی خونه میفهمی بازیگر خوبی هستی
و نقشت رو خوب بازی کردی و کسی نفهمید که چقدر غمگینی.