ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﺩﺳﺘﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﻋﺎﺟﺰﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻫﺖ ﺩﺭﺍﺯ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺧﻮﺑﻲ ﻭ ﺷﺎﺩﻱ
ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻢ ﻭ ﻧﻤﻲ ﺷﻨﺎﺳﻢ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﻢ
ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻧﻌﻤﺖ ﺳﻼﻣﺘﻴﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﻛﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺖ ﺩﺭﻳﻎ ﻧﻜﻨﻲ .����

چرا شماها اصن درك ندارين؟؟؟!!!
من لايك آورِ يه خانواده ام اونوَخ هى شماها اين لايكاتونو از من دريغ ميكنين؟؟!!

خدايا دلم كه برايت تنگ مي شود با آنكه مي دانم همه جا هستي اما به آسمان نگاه مي كنم چرا كه آسمان سه نشانه از تو دارد:
بي انتهاست، بي دريغ است و چون يك دست مهربان هميشه بالاي سرماست!

اگر فکر ميکنيد با يک لبخند ميتونيد کسي رو خوشحال کنيد

ازش دريغ کنيد بزاريد دهنش سرويس بشه !

آدم هايي هستن که هروقت ازشون بپرسي چطوري؟ مي گن خوبم..
وقتي مي بينن يه گنجشک داره رو زمين دنبال غذا مي گرده,
راهشون رو کج مي کنن از يه طرف ديگه مي رن که اون نپره...
اگه يخ ام بزنن, دستتو ول نمي کنن بزارن تو جيبشون...
آدمايي که از بغل کردن بيشتر آرامش مي گيرن تا از چيز ديگه
همونايين که براتون حاضرن هرکاري بکنن
اينا فرشتن...
تو رو خدا, اذيتشون نکنين...
تنهاشون نزارين , داغون مي شن !
همين‌ها هستند که دنيا را جاي بهتري مي کنند
مثل آن راننده تاکسي‌اي که حتي اگر در ماشينش را محکم ببندي بلند مي گويد: روز خوبي داشته باشي.
آدم‌هايي که حواسشان به بچه هاي خسته ي توي مترو هست، بهشان جا مي دهند، گاهي بغلشان مي کنند
دوست هايي که بدون مناسبت کادو مي خرند،... مثلا مي گويند اين شال پشت ويترين انگار مال تو بود. يا گاهي دفتريادداشتي، نشان کتابي، پيکسلي.
آدم‌هايي که از سر چهار راه، نرگس نوبرانه مي خرند و با گل مي روند خانه.
آدم‌هاي پيامک‌هاي آخر شب، که يادشان نمي رود گاهي قبل از خواب، به دوستانشان يادآوري کنند که چه عزيزند، آدم‌هاي پيامک‌هاي پُر مهر بي بهانه، حتي اگر با آن ها بدخلقي و بي حوصلگي کرده باشي.
آدم‌هايي که اگر توي کلاس تازه وارد باشي، زود صندلي کنارشان را با لبخند تعارف مي کنند که غريبگي نکني.
آدم‌هايي که خنده را از دنيا دريغ نمي کنند، توي پياده رو بستني چوبي ليس مي زنند و روي جدول لي لي مي کنند.
همين‌ها هستند که دنيا را جاي بهتري مي کنند براي زندگي کردن
وقتي بهشون زنگ ميزني حتي وقتي که تازه خوابيدن با خوشرويي جواب ميدنو ميگن خوب شد زنگ زدي بايد بلند ميشدم
وقتي يه بچه ميبينن سرشار از شورو شوق ميشن و باهاش شروع به بازي کردن ميشن
تو حموم آواز ميخونن
آره همين ها هستند که هم دنيا رو زيبا ميکنن هم زندگي رو لذت بخش تر
دم همشون گرمه گرم

اى دريغا که همه مزرعه دلهارا علف هرزه کين پوشانده است
و همه مردم شهر بانگ برداشته اند که چرا سيمان نيست
و کسى فکر نکرد که چرا ايمان نيست
و زمانى شده است که به غير از انسان هيچ چيز ارزان نيست ...

چنين گفت رستم به سهــراب يل / که من آبـــرو دارم انــــدر محـــل
مکن تيز و نازک، دو ابـروي خود / دگر سيخ سيـخي مکن مـوي خود
شدي در شب امتــــــحان گرمِ چت / برو گــمشو اي خــاک بر آن سـرت
اس ام اس فرستادنت بس نبـــود / که ايمـيل و چت هم به ما رو نمـود
رهـا کن تو اين دختِ افراسيــــــاب / که مامش ترا مي نمـــايد کبــــاب
اگر سر به سر تن به کشتن دهيـــم / دريغــا پسر، دستِ دشـمن دهيـــم
چوشوهر در اين مملکت کيمـياست / زتورانيان زن گرفتــن خطـــاست
خودت را مکن ضــــايع از بهــر او / به دَرست بـــپرداز و دانش بجــو
در اين هشت ترم، اي يلِ با کـلاس / فقـط هشت واحد نمـودي تو پاس
توکزدرس ودانش، گريزان بـُدي / چرا رشــته ات را پزشـکي زدي
+++