غمگینم؛
برای مرد یا زنی که تا پایان عمر کنار آدمِ اشتباه زیست، در حالی که می‌توانست معشوقه‌ی آدمِ درستی باشد.
من غمگینم؛
برای تمامِ لبخندهای نزده و دوستت دارم‌های نشنیده و سفرهای نرفته و چشم‌های از برق اشتیاق ندرخشیده و یک عمر انتظار و حسرت و آرزوی نزیسته!

‹لُطفاً غمگین نباش...
فکر کن به
اتفاقات خوب هنوز نیوفتاده،
به لبخند‌هایِ هنوز نزده،
آدم‌های خوب هنوز ملاقات نکرده،
و سفرهای ناب هنوز نرفته‌...
فکر کن به مسیرهای سَبز و
روشنی که بُن بست نیستند؛
به پُل‌های محکمی که به
سرزمین‌های آرام می‌رسند›

#شبتون_بخوشی_رُفَقا...

•
‏اون رویای کلیشه‌ ایِ داشتن یه ون فولکس واگن و سفرهای جاده‌ای طولانی رو یادتونه؟
من هنوز هم بهش فکر می‌کنم.

♡

به تو فکر می‌کنم؛
به همه‌‌ی‌ این روزها که نتوانستم در آغوشت آرام بگیرم.
به همه‌ی‌سفرهایی‌ که سَبک‌ترم نکرد.
به همه‌ی آدم‌هایی که به ناعادلانه‌ترین حکم‌ها زنجیر شده‌اند.
به این که غمگین‌ترین تَرانه‌ها را، تشنه‌ترین آدم‌ها به شادی، سروده‌اند.
عاشقانه‌ترین قصه‌ها را تنهاترین‌ها نوشته‌اند.
تلخ‌ترین اِسارت‌ها را، آزادی‌خواه‌ترین انسان‌ها کشیده‌اند.
عمیق‌ترین دَخمه‌ها را برای بلندپروازترین مبارزان کنده‌اند
و زشت‌ترین دنیا را برای زیباترین چشم‌ها ساخته‌اند.
هزار جای کارِ این دنیا می‌لنگد.
دوباره باید ویرانش کرد و به آتشش کشید.


#عزالدین_ماهرویان

✿ کپشن خاص ✿
«رفیق» موجود خوبی‌ست، آدم را دلگرم می‌کند به زیستن. می‌توان با او از دلخوری‌ها حرف زد و آرام شد، می‌توان عصرهای دلگیر پاییز با او قهوه نوشید و از خاطرات خوب حرف زد و رویاهای قشنگ بافت. می‌توان با او سفرهای زیادی رفت و دلخوشی‌های زیادی ساخت.
«رفیق» موجود عزیزی‌ست. کسی‌ست که می‌توان در دل شرایط سخت به او امید داشت و از عجیب‌ترین تصورات و پلیدترین احساساتِ موجود، با او حرف زد. می‌توان کنار او حقیقی‌ترین نسخه از خود بود و دیوانگی کرد و همچنان دوست داشته‌شد.
هر آدمی در طول حیاتش نیاز دارد به یک رفیق ، برای تمام شرایط، برای تمام عمر. هر آدمی نیاز دارد با یکی که دلسوز است و خیرخواه است و از تماشای شادی و موفقیت او ذوق می‌کند؛ رفیق باشد و هرجای زندگی که دلش گرفت، کنارش بنشیند و با او از هر دری حرف بزند. که بی‌برنامه با هم بزنند به دل کوچه و خیابان و دیوانگی کنند و لذت ببرند از اینکه هستند، از اینکه کنار هم هستند.

#نرگس_صرافیان_طوفان

✿ کپشن خاص ✿
«رفیق» موجود خوبی‌ست، آدم را دلگرم می‌کند به زیستن. می‌توان با او از دلخوری‌ها حرف زد و آرام شد، می‌توان عصرهای دلگیر پاییز با او قهوه نوشید و از خاطرات خوب حرف زد و رویاهای قشنگ بافت. می‌توان با او سفرهای زیادی رفت و دلخوشی‌های زیادی ساخت.
«رفیق» موجود عزیزی‌ست. کسی‌ست که می‌توان در دل شرایط سخت به او امید داشت و از عجیب‌ترین تصورات و پلیدترین احساساتِ موجود، با او حرف زد. می‌توان کنار او حقیقی‌ترین نسخه از خود بود و دیوانگی کرد و همچنان دوست داشته‌شد.
هر آدمی در طول حیاتش نیاز دارد به یک رفیق ، برای تمام شرایط، برای تمام عمر. هر آدمی نیاز دارد با یکی که دلسوز است و خیرخواه است و از تماشای شادی و موفقیت او ذوق می‌کند؛ رفیق باشد و هرجای زندگی که دلش گرفت، کنارش بنشیند و با او از هر دری حرف بزند. که بی‌برنامه با هم بزنند به دل کوچه و خیابان و دیوانگی کنند و لذت ببرند از اینکه هستند، از اینکه کنار هم هستند.

#نرگس_صرافیان_طوفان

به تو فکر می‌کنم؛
به همه‌‌ی‌ این روزها که نتوانستم در آغوشت آرام بگیرم.
به همه‌ی‌سفرهایی‌ که سَبک‌ترم نکرد.
به همه‌ی آدم‌هایی که به ناعادلانه‌ترین حکم‌ها زنجیر شده‌اند.
به این که غمگین‌ترین تَرانه‌ها را، تشنه‌ترین آدم‌ها به شادی، سروده‌اند.
عاشقانه‌ترین قصه‌ها را تنهاترین‌ها نوشته‌اند.
تلخ‌ترین اِسارت‌ها را، آزادی‌خواه‌ترین انسان‌ها کشیده‌اند.
عمیق‌ترین دَخمه‌ها را برای بلندپروازترین مبارزان کنده‌اند
و زشت‌ترین دنیا را برای زیباترین چشم‌ها ساخته‌اند.
هزار جای کارِ این دنیا می‌لنگد.
دوباره باید ویرانش کرد و به آتشش کشید.


#عزالدین_ماهرویان

•
‏اون رویای کلیشه ‌ایِ داشتن یه ون فولکس واگن و سفرهای جاده‌ای طولانی رو یادتونه؟
من هنوز هم بهش فکر می‌کنم..

♡

.
ما که خودمان را پنهان می کنیم 
در تابستان 
در چمدانهای نقره ای 
در سفرهایی به سمت شمال
در عکس های دسته جمعی
در باران
در شادی مرطوب دریایی در رامسر...
رنج
چگونه آدرس ها را پیدا می کند..؟!

#محسن_بیدوازی
.

.کپشن خاص.

مردم گـریزی جانم...
حالا هی بنشین و پست بذار و ناله کن که"وای بازهم عید باز سوال هایِ تکراریِ "کِی شوهر میکنی؟" ، "کِی درست تمام می شود؟"، "کِی میمیری؟"....
هِی بنشین تویِ تنهاییِ خودت عکس سفره یِ هفت سین و سفرهایِ ملت را مسخـره کن و تویِ چهار دیواریِ اتاقت، دلت، مغزت، شعـورِ اجتماعیت بپوسـد و بویِ تعقن بگیـرد....
هِی به شادی و لبخنـد آدم ها پوزخند بزن، گوشه گیری کن، اصلا از یاد و خاطره یِ همه بـرو....
ته تهش که چـه؟
تو یک آدمِ افسـرده یِ مـردم گریز تنهایی، که داری تویِ تنهایی هایت میمیری و خودت نمی فهمی
و همـه یِ آدم هایی که مسخـره اشان میکنی و بد و بیـراه نثارشان آن طرفِ چهار دیواریِ خفه ای که برای خودت ساخته ای
با دلخوشی هایِ کوچک زندگی می کننـد
با دلخـوشی هایِ کوچک شـادند....

#فاطمه_صابری_نیا