#به‌وقت_عروسی

این خاطره ای که میخوام بگم تقریبا برای ۳ سال پیشه
شب عروسیمون بعد از مراسم و شام و عروس کشون ساعت ۲ نصف شب سمت خونمون می رفتیم که فهمیدیم آقا داماد...ادامه داستان

نوشته بود:
انگار تو واکسنای کرونا غم و افسردگی ریخته بودن
چون بعد از سال 98 دیگه نفهمیدیم زندگی چیه!

‏ایراد اینجاست که ما یواش یواش بزرگ نشدیم ما یهو بزرگ شدیم و یواش یواش فهمیدیم که دیگه کوچیک نیستیم..!

تاوان ها دادیم تا فهمیدیم هیچ چیز از هیچکس بعید نیست..

ما که هرچی آدم بااصالت و خفن دیدیم فقط از رفتارشون فهمیدیم چی بودن نه از ادعاشون...

.࿐

میگفت
"هیچوقتِ هیچوقتِ هیچوقت، هیچ آدمی برای من اون آدمی نبود که من برای آدمای زندگیم بودم.."
و من عمیقا می‌فهمیدیم که چی میگه.

میگفت «هیچوقتِ هیچوقتِ هیچوقت
هیچ آدمی برای من اون آدمی نبود که
من برای آدمای زندگیم بودم..»
و من عمیقا می‌فهمیدیم که چی میگه..

هرکی که ترس از دست دادنشون رو داشتیم از دست دادیم. تازه فهمیدیم که جز خودمون نباید نگران از دست دادن کسی باشیم.

‌
گفت اینقدر کم کم فراموش شدیم که اصلا نفهمیدیم که هنوز فراموش شدیم یا نه، حتی خودشم نفهمید که فراموشمون کرده یا نه...

. .

اگر یه عده تو زندگی ما نبودن ما هم امروز کسی که هستیم، نبودیم
و تجربیات رابطه با اونها چراغ راه زندگی ماست
افرادی که انتخاب کردیم و فهمیدیم که انتخاب درستی نیستن
افرادی که کنارشون بودیم و فهمیدیم که کنار چه کسی نباید باشیم
افرادی که به ما رابطه ناخوشایند رو نشون دادن تا بعداً بتونیم وارد رابطه خوشایند بشیم با اینکه کنارشون خوشحال نبودیم
اما
باید ازشون ممنون باشیم چون به ما یاد دادن که چه جوری نباید زندگی کنیم


. .