.آموزش صفر تا صد نویسندگی
.آموزش صفر تا صد عکاسی
.آموزش صفر تا صد میکاپ و کاشت ناخن
.آموزش صفر تا صد آواز و صدا سازی
.آموزش صفر تا صد پدیکور

هی مینویسم، هی پاک میکنم؛ نمیدونم چطوری باید بیان کرد این حجم از اذیت شدن بخاطرِ نبود یک انسان در زندگیم رو.

اگه به آدمای اطرافتون حسادت میکنه شبیه مولانا براش بنویسید:
"مطلب تویی
طالب تویی
هم منتها
هم مبتدا"
همینقدر خلاصه :))

مینویسم که در این سال پر از قحطی عشق
گرچه کمیاب ولی عشق فراوان منی

.࿐

این نوشته صادق هدایت یه درس بزرگه برای هممون:

یادم باشد
که تنهاییم را برای خودم نگه دارم،
و بغض های شبانه ام را
برای کسی بازگو نکنم.
تا ترحم دیگران را
با اظهار علاقه اشتباه نگیرم.
یاد من باشد
که فقط برای سایه‌ام بنویسم..

به قول غسان کنفانی:
«به کسی که برایت نمی‌نویسد، مزاحمِ روزهایت نمی‌شود، درباره‌ات نمی‌‌خواند، مهم ترین تاریخ‌ های تو را حفظ نمی‌کند، و زندگی‌ ات را پُر از کارهای شگفت‌‌انگیز نمی‌کند؛ وابسته نشو..»

قشنگ ترین تعریفم راجب نویسنده ها پاتریک نیتن داشته اونجا که می‌گه :
" نویسنده کسیه که افرادی که توی ذهنش زندگی می‌کنن رو مجبور می‌کنه هزینش رو بپردازن."

اگه به آدمای اطرافتون حسادت میکنه شبیه مولانا براش بنویسید:
"مطلب تویی
طالب تویی
هم منتها
هم مبتدا"
همینقدر خلاصه، مخشو میزنید =))

. .

شما هی می‌نویسید که وای اگه فلانی (داریوش، گوگوش و..) بمیره باید چیکار کنیم؟
‏فلانیِ من دقیقاً فرامرز اصلانی بود.

تنها کسی که حق داره نصیحتم کنه نویسنده‌ی این متنه میگه:

زندگی
چه با خلاف
چه بی‌خلاف
چه برخلاف
می‌گذرد