عادت کرده ام
به کم بودنت !
به دوست داشتنی
که برای من نیست !
عادت کرده ام بروی
برگردی . . .
ببخشم و باز تکرار کنم
این حماقت بی پایان را
عادت کرده ام به
سردیِ مطلقی که دلم را می‌لرزاند
نامهربانم !
روزی تا ابد خواهی رفت . . .
و برایت خواهم نوشت :
"گاهی هم ترک عادت موجب مرض نمیشود"

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

وقتی ازتون ناراحت شد ولی به روتون نیاورد مثل مهدی موسوی بهش بگید:

"من شاعرم گیجم غم‌انگیزم بد‌اخلاقم
اما تو خوب مطلقی از من نمی رنجی"

من تاریکی مطلقی که مال خودم باشه رو ترجیح میدم به نوری که به بقیه هم میتابه

تاریکی مطلقی که مال خودم باشه رو ترجیح میدم به نوری که به بقیه هم میتابه

✿ کپشن خاص ✿

عادت کرده ام به تو
به کم بودنت
به دوست داشتنی که برای من نیست!
عادت کرده ام بروی ...
برگردی...
ببخشم و تکرار کنم
این حماقت بی پایان را!
عادت کرده ام به چشم هایت...
به سردیِ مطلقی که دلم را می لرزاند.
نامهربانم!
روزی خواهی رفت...

و برایت خواهم نوشت :

"گاهی هم، ترک عادت موجب مرض نمیشود"

#حنانه_اکرامی

✿ کپشن خاص ✿

بیداری میخواهم
بیداری مطلقی که خلاصه شود در نگاه عاشق تو
و از پس نگاه نوازشگرت،
خوشبختی مان را،
آنی که در سرزمین عاشقانه هایمان ساخته ایم ببینم
که من
بانوی آن خانه باشم و تو
مرد رویاهای من
و با هر چشم بر هم زدنت
سکانس عاشقانه ای از این درام،
در چشمان سراسر انتظارم ببینم..
چون کودکی معصومانه ذوق کنی و من
دلم برای دیوانگی هایت ضعف برود..
نگاهم کنی و من
عاشقتر شوم
نگاهم کنی و من
باور کنم خوشبختی،
درون همین نگاه های توست...
اصلا بیا قراری بگذاریم
بی توجه به پایان،
دوست داشتن را
همینقدر ساده
همینقدر عاشقانه
زندگی کنیم...

#المیرا_غضنفری

تو
خوب مطلقی
من،
خوب ها را با تو میسنجم...

هر وقت خواستی یه روز یه دل سیر بخوابی، حتما روز قبلش برنامه ریزی کن صب زود بیدار شی درس بخونی :|

من تا عصرش رو تضمین میکنم که توو کمای مطلقی

خدایا...دنیایت تا چه حد خواستنی است؟چه چیزی دیده ایم؟تنهایی..اشک و آه وخنده هایـی

که ازهـزاران زخم بدتراست.حسـرتها وپریـشانیها...ماانسانهایـی که تا نـوک بینـی مان رامیبـینیـم

ولاغیر!به فکر دنیایمان هستیم وتاوقتی منافعمان اجازه دهد کنارهم می مانیم واگر فقط یـک ثانیـه

به خطر بیفتیم آنقدربیرحمانه یکدیگر را ترک میکنیم که فقط میتوانیم درخود بشکنیم ودم نزنیم.

خدایا..این دنیا چه بلایی سرمان آورده که تا مشکلی داریم به توئـه خالق پنـاه می اوریـم و بـه

محض اینکه خیالمان راحت شد تاکمـر بـرای خلقت خـم میشویم؟به راســتی که ایـنهـمه دل

شکستنها..کجای جـهان تو بوده اند؟کجـای برنامه هایـت جای داشتند؟دل یکـدیـگـر رابــه درد می اوریم

وفارغ از ان به زندگیـمان ادامـه میدهیم ..خدایا..دلم به انـدازه همـه تنهاییـت گرفته..ازدورویی ها..جلب

توجه های احمقانه...مافقط تصورمیکنیم زندگی میکنیم..آنقدردرخودو آدمهای اطرافمان غرق شده ایم که

دیگر فرصت نمیکنیم ازته دل فقط یکبـارازته دل تورا بخوانـیم!مایی که حتـی هنوز چیـزی ازدیـنمـان

نمیدانیم..اززندگی کردن فقط مدرسه ودانشگاه وازدواج وبچه دارشدن ودوستیهای بـی

سروسامان وخنده های دروغین واشکهای تمساح وتوبه های بی اساس و...را فهمیده ایم.

خدایا دلم گرفته وخودت میدانی که هرکسی به جزتو به حرفهایم میخندد...

خدایا همه چیز را اشتباهی فهمیدیم،اختیارداربودنمان مارا به بیراهه کشانده..نه اینکه به درگاهت

شکایت کنم نه...میدانم که توخیـرخواه مطلقی..اماانگارخوبـی به مانیامده...بـنده های مهربانـت

کمیاب شده اند..زمین مهربان ما طاقتش بریده..اورا بفرست..آمین!