ما همیشه صداهای بلند را میشنویم.

پررنگ ها را میبینیم.

و سخت ها را میخواهیم.

غافل ازاینکه خوبها بی صدا می آیند.

بی رنگ می مانند.

و آسان می روند..

✿ کپشن خاص ✿

ما همیشه صداهای بلند را میشنویم،
پر رنگ ها را میبینیم،
و سخت ها را میخواهیم
غافل از اینکه خوبها آسان می آیند،
بی رنگ میمانند،
و بی صدا میروند!

✿ کپشن خاص ✿

دستهای مردها خوب است
امن است..
دستهای مردها از یاد زنها میبرد که
که حالشان از نماندن ها خوب نیست.
بوسه های مردها خوب است،
شیرین است..
بوسه هایِ مردها
جایِ سیلی هایی که روزگار به تن زن ها زده را کمرنگ میکند،
ناپدید میکند.
مردها خودشان هم خوبند
خوبهایی که بودنشان واجب است
با آن دستهایشان
با بوسه هایشان...
.
#فاطمه_جوادی

انسانیت رو از همونجایی گم کردیم که خوبی رو وظیفه و خوبها رو خر فرض کردیم.

ما همیشه صداهای بلند را می شنویم،
پررنگ ها را می بینیم،
سخت ها را می خواهیم...

غافل از اینکه خوبها آسان می آیند
بی رنگ می مانند
و بی صدا می روند

آدمهای خوب همیشه اول داستان لبخند به لب دارند
در عمیق ترین فکرهایشان ، آنجا که دست هیچکس نمیرسد تا از دریای افکارشان بیرونشان بکشد ،باز حواسشان به دوستشان هست که دلش نگیرد
همان هایی که برای بچه‌ای که با دقت از پشت پنجره ماشین بهشان زل زده شکلک در میاورند
آدمهایی که اشکشان دربیاید اشک در نمی‌اورند
خوبها وقتی ازشان تعریف میشود متواضعانه تبسم میکنند
در همه حال حالتان را جویایند و به یادتان هستند ،حتی اگر وقتی که خطاب کنیدشان : "چطوری بی مرام " باز لبخند مهربانانه شان را میزنند و میگویند "کوتاهی از ماست ، حالا اصل حالت چطوره با مرام ؟"
آدمهایی که فدایی شدند برای کس ها و ناکس‌ها
دوست و دشمن فرقی نمیکند
مهربانی در بند بند وجودشان میجوشد
همان ها که لقمه ای اگر هست کوچکترینش سهم خودشان میشود و به هنگام گذر از جایی که پرنده ای در حال غذا خوردن است مسیرشان را کج میکنند که یه وقت نپرد ..
همان ها که پیرمرد دست فروشی را می‌بینند ،بغض میکنند
انها که دوست دارند زودتر از پدر و مادر و عزیزان خود بمیرند نکند که داغِ آنها را ببینند
همان ها که حسادت را بلد نیستند و وقتی خبرِ خوش برای دوستانشان میشوند اشک شوق در چشمهایشان حلقه میزند
آدمهای خوب متهم میشوند به بدی ، به شورش را در آوردن
ندانستم که چون خوبند، بدند
یا چون از خوبی شورش را در‌آورند ، بد شدند
اما هرچه که هست
نابند ، کم‌اند
همان ها که آخر داستان ، وقتی ترک میشوند با وجود شکسته‌‌شده‌شان
با اینکه مقصر نیستند
عذر خواهی میکنند و میگویند ببخش اگر حتی مهربانیم اذیتت میکرد ، دست خودم نبود، لبخند معرکه ات همیشگی ..
آدم های خوب
اول داستان محکومند به مرموزی بابت خنده ها و تبسم‌هاشان
و آخرش خوبی هایشان رنگ دیوانگی به خود میگیرد و با حرف های این و آنی که میگویند : "خلی به قرآن " "انقدر خوب نباش" می‌میرند...

قدیمی ها ندانستند
خدا آدمهای خوب را زود نمیبرد
ما آدمهای خوب را زود میکشیم...

چه کسي ميداند فراق به چه معناست؟ چه کسي ميداند معنای واقعي " جاماندن " را؟؟؟ ما که يک ماه با هم سياهي زديم، باهم سينه زديم، با هم حسين حسين گفتيم، باهم اشک ريختيم... حال! پياده روی اش برای شما حسرتش برای ما؟ .. پاهای تاول زده اش برای شما، دل تاول زده اش برای ما؟!... ديدن پرچم عباس(ع) و گنبد حسين(ع) برای شما، عکس و حسرتش برای ما؟؟؟ باشد! اشکالي ندارد... کرب و بلا مال خوبها... ميخورم غم و به دل ميگويم تو اگر پست نبودی حرمت ميبردند... گله دارم ارباب گله دارم التماس دعای حسینی شدن

مراهمینگونه که بد هستم دوست داشته باش
خوبها راهمه دوست دارند!

یادش بخیر چقد اسکل بودم!
نیم ساعت دست به سینه مینشستم تا مبصر اسمم رو جزء خوبها بنویسه!
بعدم معلم میومد بدون توجه به اسم ها تخته رو پاک میکرد!
و چقد اسکل تر بودم که زنگ بعدی هم دست به سینه مینشستم!
:)))
اصن یه وضی

ما ادما همیشه صداهای بلند و میشنویم ، پر رنگها رو میبینیم و کارهای سخت و دوست داریم، غافل از این که خوبها اسون میان، بی رنگ می مونن و بی صدا می رن!