حسرت گذشته مثل چایی ست
که از دهان افتاده خوردنش فقط حالتان را میگیرد...


. .

. خوردن حسرت گذشته
مثل چایی ست که
از دهان افتاده
. خوردنش فقط
حالتان را میگیرد ...

آدمهای خوب همیشه اول داستان لبخند به لب دارند
در عمیق ترین فکرهایشان ، آنجا که دست هیچکس نمیرسد تا از دریای افکارشان بیرونشان بکشد ،باز حواسشان به دوستشان هست که دلش نگیرد
همان هایی که برای بچه‌ای که با دقت از پشت پنجره ماشین بهشان زل زده شکلک در میاورند
آدمهایی که اشکشان دربیاید اشک در نمی‌اورند
خوبها وقتی ازشان تعریف میشود متواضعانه تبسم میکنند
در همه حال حالتان را جویایند و به یادتان هستند ،حتی اگر وقتی که خطاب کنیدشان : "چطوری بی مرام " باز لبخند مهربانانه شان را میزنند و میگویند "کوتاهی از ماست ، حالا اصل حالت چطوره با مرام ؟"
آدمهایی که فدایی شدند برای کس ها و ناکس‌ها
دوست و دشمن فرقی نمیکند
مهربانی در بند بند وجودشان میجوشد
همان ها که لقمه ای اگر هست کوچکترینش سهم خودشان میشود و به هنگام گذر از جایی که پرنده ای در حال غذا خوردن است مسیرشان را کج میکنند که یه وقت نپرد ..
همان ها که پیرمرد دست فروشی را می‌بینند ،بغض میکنند
انها که دوست دارند زودتر از پدر و مادر و عزیزان خود بمیرند نکند که داغِ آنها را ببینند
همان ها که حسادت را بلد نیستند و وقتی خبرِ خوش برای دوستانشان میشوند اشک شوق در چشمهایشان حلقه میزند
آدمهای خوب متهم میشوند به بدی ، به شورش را در آوردن
ندانستم که چون خوبند، بدند
یا چون از خوبی شورش را در‌آورند ، بد شدند
اما هرچه که هست
نابند ، کم‌اند
همان ها که آخر داستان ، وقتی ترک میشوند با وجود شکسته‌‌شده‌شان
با اینکه مقصر نیستند
عذر خواهی میکنند و میگویند ببخش اگر حتی مهربانیم اذیتت میکرد ، دست خودم نبود، لبخند معرکه ات همیشگی ..
آدم های خوب
اول داستان محکومند به مرموزی بابت خنده ها و تبسم‌هاشان
و آخرش خوبی هایشان رنگ دیوانگی به خود میگیرد و با حرف های این و آنی که میگویند : "خلی به قرآن " "انقدر خوب نباش" می‌میرند...

قدیمی ها ندانستند
خدا آدمهای خوب را زود نمیبرد
ما آدمهای خوب را زود میکشیم...

اگر به دیگران اجــازه دهید بیشتر از اینکه بازدهیِ مثـــبت به زندگیتان بدهند، از آن کســـر کنند، تعادل زندگیتان بر هم خورده و بدون اینکه بفهمید اسیــر منفی‌بافی خواهید شد

نظرات بی‌فایده و آزاردهندۀ دیگران را نادیده بگیرید. هیــــچکس حق پیش داوری کردن در مورد شما را نـــدارد.
ممکن است داستان زندگیتان را شنیده باشند، امـــا مطمئــناً نمی‌توانند حـــس و حالتان را درک کنند

شما هیچ کنترلی روی حرف‌های دیگران ندارید؛ اما کنتــرل اینکه به آنها اجازه بدهید این حرفها را به شما بزنند یا نه دســـت خـــــودتان است

شمــا می‌تـــوانید حرف‌های مسمـــوم آنها را رد کنید تا به ذهـن و فکـرتان آسیب نـــرسانند...

مسافرین حرم خوش به حالتان اما...
سلام ما برسانید بر شه بی سر

گاهی وقت ها نوشتنت نمی آید،

قدم زدن را هم دوست نداری،

چای هم برایت بی مزه شده،

از سیگار کشیدن می ترسی،

از حرف زدن با دیگران حالت به هم می خورد،

حتی اعصابت هم خورد نیست…

خسته نیستی…

دل زده نیستی،

اما تا دلت بخواهد غم داری!

شاید الکی…

بعضی وقت ها…

حالتان مثل همیشه ی من است!

صراط مستقیم چشمهایت

گاهی وقتها نوشتنت نمی اید

قدم زدن را هم دوست نداری

چای هم برایت بی مزه شده

از سیگار کشیدن میترسی

از حرف زدن با دیگران حالت بهم میخورد

حتی اعصابت هم خورد نیست

خسته نیستی

دل زده نیستی

اما تا دلت بخواهد غم داری

شاید الکی

بعضی وقتا حالتان مثل همیشه ی من است


"سید علی ضیا"

او بی عيب نيست، شما هم همينطور و
هر دوی شما هيچگاه کامل نخواهيد بود اما اگر او مي تواند
حداقل يک بار شما را بخنداند، باعث شود دو بار به او فکر کنيد،
و اگر پذيرفت که يک انسان است و اشتباه مي کند، با او بمانيد و
از جان برايش مايه بگذاريد. او در وصف شما شعر نخواهد سرود، هر لحظه
به شما فکر نخواهد کرد، اما بخشی از وجودش را به شما خواهد
داد که می داند می توانيد آن را بشکنيد. به او آزار نرسانيد،
تغييرش ندهيد و بيش از توانش از وي انتظار نداشته باشيد.
موشکافی نکنيد، وقتي خوشحالتان می کند لبخند بزنيد.
وقتی عصبانيتان مي کند آرامش خود را حفظ کنيد.
وقتی نيست دلتنگش شويد. عاشقش باشيد. چون
آدم کامل وجود ندارد اما هميشه يک نفر هست که با
او کامل ترين لحظات را تجربه می کنيد...