I hate that state that I do not know what makes me feel good .

متنفرم از اون حالتی که نمی‌دونم چی حالمو خوب می‌کنه .


. .

از آدم‌هایی که تو رو ناراحت می‌کنن ، متنفرم
حتی اگر اون آدم خودم باشم

اگه من نتونم بشینم کنارت و بگم چقدر از این دنیا متنفرم، چقدر زخمی و خسته‌م از جنگیدن و تو با بغلت آرومم نکنی، بودنمون کنار هم دیگه به چه دردی می‌خوره؟

‏از توضیح دادن خودم به دیگران متنفرم، برام هیچ اهمیتی نداره که تو درباره من چه فکری میکنی، من حتی حاضر نیستم ذره‌ای تلاش کنم تا طرز تفکر تو رو نسبت به خودم عوض کنم.

متنفرم از وقت‌هایی که انقدر خسته و آسیب دیده‌ام که با هر مشکل کوچیکی زود گریه‌ام میگیره.

باید اعتراف کنم من حتی تو ارتباط با خودمم تاکسیکم، یه روز عاشق خودمم یه روز از خودم متنفرم.

متنفرم از کسایی که حساسیت هات رو میدونن ولی از عمد روش پا میذارن.

از آخرین چیزا متنفرم؛ آخرین لب، آخرین بوسه، آخرین سیگار، آخرین خداحافظی، آخرین لبخند، آخرین حرف، آخرین کلمات، آخرین آغوش، آخرین دیدار.

من از اینکه مردم تصور می کنن زندگی تو آسونه متنفرم. فقط چون تو در مورد چیزهایی که از سر می گذرونی صحبت نمی کنی.

جمله‌ای که ازش تا مغز استخون متنفرم، مگه من ازت خواستم؟ خودت کردی، آدم و اون لطف و مهربونیش رو بی‌عزت میکنید و باعث میشد دیگه نه تنها برای شما بلکه اون آدم برای هیچکس دیگه‌ای قدمی از روی محبت برنداره.