خدایا این چه نفرینیه که من همه چیز یادم میاد؟ جزئیات، صداها، بوها، آدم‌ها، حرف‌ها، حس ‌ها؛ با هرکس، هرجایی که بودم.

به اندازه‌ای که من به حرف‌های بقیه اهمیت می‌دم و گوش می‌دم و راهکار می‌دم اگه به من اینکارو انجام می‌دادن الان اینجا نبودم-

همیشه، حرف‌ها‌ و کارها تکرار میشوند، و دوباره همان قلب شکسته میشود

.࿐

نه عزیز من
حرف‌هایم تمام نشده اَست،
گفتن آنها دیگر ثمری ندارد ..

امروز یه جمله خوندم که انگار درباره من گفته بود: «دیر می‌فهمم که کسی دارد با من بد رفتاری می‌کند، همیشه جا می‌خورم، انگار شر به نظرم غیر واقعی است.»

من خیلی وقت‌ها نمی‌فهمم کسی داره بهم بدی می‌کنه، یا خیلی حرف‌ها که طرف تیکه می‌ندازه که اذیتم کنه رو نمی‌گیرم و ازم رد می‌شه. بعد که بهم می‌گن و توضیح می‌دن واقعا تعجب می‌کنم، یه جور خنگی خاصی دارم که خوشبختانه باعث می‌شه آرامش روحی داشته باشم چون نمی‌فهمم کی با من مشکل داره و بدش میاد.

اونایی که شبها دیرتر می‌خوابن
یا حرفهای ناگفته‌ای دارن
یا حرف‌هایی که گفتن خریداری نداشته

.࿐

‏من اندازه‌ی سالیوان بغل داشتم واسه تو و غم‌هات، اندازه‌ی فیل گوش داشتم واسه شنیدن‌ تو و حرف‌هات. نمی‌گم زیاد بود، ولی انقدر کافی نبود؟

برای حرف‌های که این جلسه تراپیستم بهم زد نیاز به یه تراپیست دیگه دارم تا اونارو بتونم درمان کنم.

داستایفسکی میگه:

من چرا باید یک نفر را احتیاج داشته باشم که با او دو کلمه حرف بزنم؟ خودم با خودم می‌توانم بیشتر از دو کلمه حرف بزنم و حرف‌های خودم را راحت ‌تر بفهمم!
و اگر کسی به اینجا برسد دیگر نه می‌گردد، نه انتظار می‌کشد...


. .

I have so much to say, I just don’t know how to say it.

حرف‌های زیادی برای گفتن دارم، فقط نمی‌دونم چجوری بگم.

.࿐