گاهی می‌رویم
نه از سر میل به رفتن،
که از سر بی‌فایدگیِ ماندن...

به این جای اسفند که می‌رسد
باید بزنی سر شانه‌ی خودت، که این همه فکر و دوندگی را رها کن...
بیا برویم نفس بکشیم بوی بهار می‌آید ..

. .

گاهی می‌رویم؛
نه از سر میل به رفتن،
بلکه از سر بی‌فایدگیِ ماندن!

بعضی‌ها خودشان
دلیل دوست داشتنشان میشوند!
آنهایی که میگویند:
باهم راه برویم
باهم درستش میکنیم
باهم کلا کِیف دارد؛

• صابر ابر

گاهی می رویم؛
نه از سر میل به رفتن،
که از سر بی فایدگیِ ماندن.


. .

"Sometimes we have to stop being scared and just go for it. Either it'll work or it won't. That's life."

"گاهی اوقات ما باید از ترسیدن دست برداریم و فقط دنبالش برویم.
یا کار می کند یا نمی کند.
زندگی همین است."

.࿐

ما هرگز نمی‌دانیم که می‌رویم،
آن هنگام که در حال رفتن هستیم
به شوخی درها را می‌بندیم
و سرنوشت که ما را همراهی می‌کند
پشت سر ما به درها قفل می‌زند،
و ما دیگر هرگز نمی‌توانیم به عقب برگردیم...

#امیلی_دیکنسون

این بار که از این دریای خروشان به سلامت عبور کردیم، این‌بار که رگبار پایان گرفت و هوا صاف شد، همه‌تان را با عشق بغل می‌کنم.
من یک دنیا شوق و لبخند برای روزهای خوبمان کنار گذاشته‌ام و بغل‌بغل مهربانی و دلخوشی و هزار هزار بهانه‌ی روشن برای خوشبختی در پستوی ذهنم پنهان کرده‌ام و زمانش که رسید، برای همه‌مان از رهایی و شادی و عشق خواهم‌گفت.

چقدر مثل خانواده شده‌ایم این‌روزها...
از کنار هرکسی که در خیابان عبور می‌کنم، انگار سال‌هاست می‌شناسمش. انگار باتمام این چشم‌ها و چهره‌های مهربان قراری دارم، انگار چیزی ما را به هم پیوند داده، آنقدر محکم که جدا شدنی نیستیم و فراموش نمی‌کنیم هرگز، که چقدر به هم نیاز داریم و نیاز داریم که حال همه‌مان خوب شود. انگار همه در نهایت اندوهی مشترک غوطه‌وریم و داریم با تمام توان و با هم به سمت نور پیش می‌رویم و مراقبیم که تاریکی و اندوه و خشم، ما را نبلعد و کمک می‌کنیم به هم که قوی بمانیم و طاقت بیاوریم و در دل تندباد روزگار نشکنیم؛ به شوقِ بهار و به شوق روزهای روشن و خوبی که در انتظار ماست...

طاقت بیاوریم، برای تمام رنجی که تا امروز کشیدیم و تاریکی و خشمی که پشت سر گذاشتیم و دلخوشی‌های ساده‌ای که نداشتیم.
طاقت بیاوریم، به حرمت تمام تلاش‌های بیش از توان و زخم‌های رسیده به استخوان.
طاقت بیاوریم چون آگاه نیستیم به اینکه آخرین پله‌ی این سیاهچاله کجاست و کجای این قصه، به رهایی و نور می‌رسیم...
طاقت بیاوریم.

#نرگس_صرافیان_طوفان‌

زمانی که غمگین هستیم؛
کنار پنجره میرویم و
خیره میشویم به فضای روبرویمان
و فقط فکر می کنیم،
به آنچه بر سرمان آمده است....
جسممان در کنار پنجره است؛
اما روحمان خدا میداند در کجا و
به یاد چه کسی پرسه میزند....
چه دردهای ناگفته ای که
در کنار پنجره با سکوت گفته ایم
و کسی از آن ها آگاه نیست...

‏بعضی وقت ها باید رفت، برویم تا با ته مانده حرمت ها و خاطرات زندگی کنیم


...
.