ولی به نظرم حذف آدم‌های قدرنشناس، از حذف قند هم بهتره، امتحان کنید.

خدایا!
مارو با آدمهای بی تعهد، بی معرفت، رفیق نیمه راه، بی تفاوت و دروغگو، حد نشناس و نمک نشناس
در هیچ مسیری همراه نکن...🤌🏻

‏دنیا نمک‌نشناس‌ترین ادمارو میذاره سر راهت تا بیشتر قدر خودت، خوبیات و قلبت رو بدونی.

‏دنیا نمک‌ نشناس‌ ترین آدمارو میذاره سر راهت تا بیشتر قدر خودت ، خوبیات و قلبت رو بدونی 🤍

روانشناسی می‌گه:
گاهی اوقات تنها دلیلی که باعث می‌شه
چیزی که غمگینت می‌کنه رو رها نکنی،
اینه که اون تنها چیزی بوده که تو رو
خوشحال می‌کرده.....

‏گاهی خستگی ما فقط از کار و تلاش نیست؛
از جنگیدن با واقعیت‌هایی میاد که امیدی به تغییرشون نداریم.
روانشناسان به این وضعیت میگن "خستگیِ امید" (Hope Fatigue)؛ حالتی که حالا با یک استراحت ساده ازبین نمی‌ره



. .

تو روانشناسی رابطه یه اثر جالبی داریم
به اسم اثر میکل آنژ که میگه:
"زوج‌های موفق زور نمی‌زنن همدیگه رو عوض کنن.
اونها به هم کمک می‌کنن که
بهترین ورژن همدیگه رو کشف کنن.
درست مثل میکل آنژ که می‌گفت:
من مجسمه رو نمی‌سازم، فقط
شاهکاری که توی سنگ پنهانه رو کشف می‌کنم."

روانشناسی می‌گه:

باید بگم آدمایی که آزارت می‌دن، تحقیرت می‌کنن و زخم زبون می‌زنن، همون کسانی هستن که به شدت تخریب شدن، به شدت زخم خوردن و پر از عقده هستن. این آدما از کمبود اعتماد به نفس و عزت نفس رنج می‌برن و با این کاراشون تلاش می‌کنن تا بقیه رو تا سطح خودشون پایین بکشن تا شاید از بار رنج خودشون کم کنن و روی دوش بقیه بندازن. تنها راه مقابله با اونا، بی‌تفاوتی، بی‌توجهی و اهمیت ندادنه. نذار این چرخه ادامه پیدا کنه. تو همونی باش که نمی‌ذاره هیچ خط و خشی از آزار دیگران روی روانش بشینه.

تو روانشناسی اصطلاحی هست به اسم دوسوگرایی این دقیقا برای زمانیه که در حد تنفر از کسی ناراحتی ولی چون دوستش داری تحمل میکنی و میپذیری مثل همون‌جا که حسین صفا میگه غمت غمگینم کرده اما دوستت دارم.

روانشناسم یه بار واسم توضیح داد که
وقتی از ته دل از یکی خوشت میاد،
اشتباهات و خطاهاش هیچ موقع احساسات تو رو تغییر نمی‌ده، چون عصبانی شدن کار ذهن و مغزه ولی قلب این چیزا حالیش نیست و همچنان به احساساتش وفاداره :)