تو روانشناسی اصطلاحی هست به اسم دوسوگرایی این دقیقا برای زمانیه که در حد تنفر از کسی ناراحتی ولی چون دوستش داری تحمل میکنی و میپذیری مثل همون‌جا که حسین صفا میگه غمت غمگینم کرده اما دوستت دارم.

روانشناسم یه بار واسم توضیح داد که
وقتی از ته دل از یکی خوشت میاد،
اشتباهات و خطاهاش هیچ موقع احساسات تو رو تغییر نمی‌ده، چون عصبانی شدن کار ذهن و مغزه ولی قلب این چیزا حالیش نیست و همچنان به احساساتش وفاداره :)

از لحاظ روحی نیاز دارم تو یه کلبه کنار دریا باشم، جایی که هیچ‌کس رو نشناسم، هیچ‌کسی هم منو نشناسه، نه به کسی فکر کنم، نه نگران چیزی باشم، من نیاز دارم مدتی در خنثی‌ترین حالت ممکن باشم.

شناخت؛ دلدادگی را ضایع می کند!
باید نشناسی تا شیدا باشی...


. .

اگه تِراپی نمیری
روانشناسی رو قبول نداری
حس میکنی خودت از همه بیشتر میدونی
خودت همه فن حریفی
مطمئن باش
یکی داره تو جلسه تِراپیش اسم تورو میگه....

‏چرا از آدمای مودی باید فاصله گرفت؟
-پاسخ روانشناس

فقط دلم می‌خواد یه جا گم و گور بشم که کسی منو نشناسه

♡

دلتان را قایق نکنید!
برای نجاتِ هر آدمی از دریای تنهایی
آدم ها نمک نشناسند
به ساحل که برسند
حسشان عوض میشود
غرقتان می کنند در خودتان ...


.

طبق روانشناسی اگه با لمس شدن توسط بقیه راحت نیستی ممکنه دلیلش این باشه که زبان عشق تو لمس فیزیکیه، تو این‌ نوع صمیمیت رو برای آدم‌هایی نگه‌ میداری که واقعا برات مهمن و کنارشون احساس امنیت و راحتی میکنی.

میتونین سوالات روانشناسی و مشکلاتتون رو از طریق بات ناشناس ازشون بپرسین.