از رابطه‌های بی سر و تهی که امروز با یکی‌ای فردا با یکی دیگه و ارتباط‌های حاشیه دار و خاطره ساختن‌های الکی بیزارم، یه چیز محکم برای ادامه‌ زندگیم میخوام.

هدر خواهیم رفت به دست همان‌هایی که دوستشان داشتیم.

دوباره شروع شد، کارهای ناواضح تو و دودل شدن‌های من، بعضی آدم‌ها نه طرز نگه‌داری رو بلدن، نه خداحافظی، فقط شروع کننده خوبی بودن.

ای کاش آدمی میتوانست خانه‌ اش را ، دوستانش را ، خانواده‌ و کتاب‌ها و گلدان‌هایش را ، شبیه بنفشه‌ها ، باخود ببرد هرکجا که خواست 🪻🤍

♡

به یاد موندنی‌ترین آدم‌ها تو زندگی اون‌هایی هستن که تو رو دوست داشتن، وقتی که خیلی دوست داشتنی نبودی.

من عاشق آدم‌هایی هستم
که عاشق زندگی هستند و به یادم می‌آورند که زنده‌ام.
آدم‌هایی که با بهار ذوق می‌کنند،
برای غنچه‌زدن گلدان قدیمی خوشحال می‌شوند.
من عاشق آدم‌هایی هستم که با خود‌شون خورشید دارند،
آن‌هایی که هر چقدر تاریک باشی،
از هر جایی که بیرون آمده باشی،
برات یادآورِ نور و امید می‌شوند. ..

مشکلات، نگرانی‌ها و اضطراب‌هامون کم نیست. تا می‌خوایم به خودمون بیایم، تا می‌خوایم یکم خودمون رو جمع و جور کنیم همه‌چیز آوار می‌شه روی سرمون. ما غریبه‌هایی هستیم با دردهای مشترکِ آشنا، ما جوون‌هایی هستیم که جوونی‌مون به تاراج رفت و چیزی ازش نفهمیدیم، ما یک زخم گنده روی صورت ایرانیم که هیچ‌وقت قرار نیست خوب بشه.

‏آمیزاد به این نشدن‌های کوچیک که فکر می‌کنه خیلی طفلی می‌شه با خودت میگی «به کجای این دنیا بر می‌خورد؟» و های‌های گریه‌ می‌کنی

♡

دلم از این آفلاین شدن‌های طولانی مدت بخاطر حال خوب و سرگرمی میخواد، از این‌ها که نه وقت میکنی، نه دلت میخواد گوشیت رو چک کنی.

سر تا سر زندگی خلاصه میشه تو دووم آوردن، دووم آوردن موقع راه رفتن‌های طولانی، دووم آوردن تو شب قبل امتحان، دووم آوردن تو دقایقی که چند بار زنگ زدی به مامان و جواب نداده، دووم آوردن تو نگه داشتن رژیمت، دووم آوردن تا آخر ماه با حقوقت، دووم آوردن تو حفظ زندگی روزمره و زنده موندن.