کمی زمان که بگذرد
همه‌ چیز را فراموش می‌کنی
همان‌طور که کودکی‌ات را
همان‌طور که اسباب‌بازی‌های شکسته‌ات را فراموش کردی ، دل‌شکستگی‌ات را هم از یادت خواهی برد

♡

تو نقطه اَمنِ منی، یه تیکه از قلبمی، جفتِ روحیمی، ذوقِ زندگیمی، امید ادامه دادنی، نورِ چشممی، ضربانِ قلبمی؛ انقدر بهم نزدیکی که انگار، تو خوده منی. تو همه‌یِ چیز‌هایی هستی که بهم زندگی می‌بخشه.

آدم‌هایِ عمیق، صحبت‌هایِ عمیق، رابطه‌هایِ عمیق،‌نگاه‌هایِ عمیق، دوست داشتن‌هایِ عمیق، من همه‌یِ چیزهایِ عمیق را می‌پرستم.

میدونی چیه؟ من با آدم‌هایی راحت‌ترم که امیدم رو ازم نگیرن، حس بد تو دلم نریزن، حسادت نکنن، و همه‌اش من رو با بقیه مقایسه نکنن، آرامش همین چیزهای کوچیکه‌.

روزایی هست که فقط ادامه می‌دی،
نه به خاطر اینکه خوب باشی،
به خاطر اینکه بلد نیستی وایسی، حتی وقتی همه‌چی از پا انداختت.
هیچ‌کس نمی‌فهمه پشت اون “چیزی نیست” چقد زخم پنهونه.
و تهش می‌پرسی از خودت:
«چرا هیچ‌وقت کسی حواسمو نگرفت وقتی داشتم می‌ریختم؟»

شما روزی که در زندگی متوجه بشی اکثریت آدم‌ها حسودن دیگه بعد از اون سعی میکنی همه‌ چیز رو private نگه داری.

زنی که قلبش شکسته سکوت می‌کنه ، اینقدر که توی حسرت همه‌ چیز باهاش غرق بشی ..

♡

همه‌ی
ما،
یکروز،
یکجا،
با
یک
اتفاق
تمام
وجودمان
را
از
دست
داده‌ایم!

اونی برنده‌س که حتی وقتی همه‌چی داره، هیچی واسه از دست دادن نداره.

" أنا کل الإغتراب و
أنت کل البیوت و الأمان "

من سراسر غربت بودم
و تو همه‌ی خانه‌ها و پناه‌ها .️

♡