عجب تابستون فوق العاده‌ای بود. همه‌ش گریه.

من به تک‌تک رفتارا فکر می‌کنم ،
به جزئی‌ترین نگاه‌ها ، به لحن‌ها و حرف‌ها
فکر می‌کنم ، به احساسات پشت کلمات
فکر می‌کنم ، به خصوصیات آدما فکر می‌کنم ، من حواسم به همه‌چیز هست
و دقیقا غم انگیزترین قسمت زندگیم
همین‌جاست؛ من خیلی فکر می‌کنم..️‍🩹

من همیشه با همه‌چیز وداع کرده‌ام. با آدم‌ها، با صداها، با خودم!

از دست دادن اینجوریه که در بهترین
لحظه‌هایی که ممکنه داشته باشی
یهو یادت میوفته "اگه اون بود همه‌چی
قشنگ تر بود."

وجود یک سری‌ها تو زندگیم، واقعاً معجزه‌ست.
واقعاً همه‌چیز و هرشرایطی می‌ارزه به اینکه این آدم‌ها تهش بمونن.
می‌دونید چی میگم؟

همه‌ رو رد می‌کنم ، که آخر شب بشینم به تو فکر کنم .️

حس می‌کنم دارم عوض میشم.
دیگه عین همیشه نمی‌خندم.
عین همیشه نه لبخند می‌زنم و نه حرف می‌زنم.
این اواخر فقط از همه‌ چیز خیلی خسته‌ام...

وقت‌هایی که خود به خود زیبایی رو در همه‌چیز پیدا میکنم؛ بهم احساس «برنده» بودن دست میده.

گاهی هم به خودت سر بزن!
حال چشم‌هایت را بپرس و دستی به سر و روی احساست بکش؛ رو‌به‌روی آینه بایست و تمام تنهایی‌ات را محکم در آغوش بگیر و با صدای بلند به خودت بگو که "تو" تنها دارایی من هستی؛
بگو که با همه‌ی کاستی‌های جسمی و روحی، تو را بی‌بهانه و عاشقانه دوست دارم!
برای خودت وقت بگذار، با مهربانی دستت را بگیر و به هوای آزاد ببر.
نگذار احساس تنهایی کنی، نگذار ابرهای سیاه چشم‌هایت را از پا دربیاورد.
مطمئن باش هرگز کسی دلسوزتر از تو نسبت به تو پیدا نخواهد شد!

مینا آقازاده

گاهی زندگی انگار یه طناب سنگینه که فقط تو داری با همه‌ی توانت میکشی ولی هیچی عوض نمیشه! و اون‌ وقت میفهمی شاید مسئله این نیست که باید بیشتر تلاش کنی، بلکه باید بفهمی اصلاً چرا هنوز اون طناب رو رها نکردی!