هیچ‌جا بیشتر از تو اتوبان وقتی عقب اسنپ نشستی نمیفهمی چقدر افسرده‌ای.

بنظرم اونایی که همیشه الکی شادن، قاتل سریالی‌تر از ماهایی هستن که نصف مواقع شبیه افسرده‌هاییم.

افسردگی اینطوریه که اوایل همه واست دل می‌سوزونن و از ناراحتیت غمگین میشن ولی این مال اوایل مریضیته. بعد چند سال همه عادت میکنن به حالِ بدت و ترجیح میدن جای همدردی با یه آدمِ ناراحت، فراموشت کنن. البته گله‌ای هم نیست، طبیعیه آدم‌ها دوست نداشته باشن با اشخاص غمگین معاشرت کنن.

سخن آخر: اگه کسی پیشتون از افسردگیش حرف زد، بغلش کنید، اگه اسلام دست و پاتون رو بسته، بگین متاسفم ولی ترو به ناموس زهرا بهش احساس گناه ندین. روانشناسی زرد سمه خالصه. نگین شادی یه انتخابه، بخند، بلند شو، ورزش کن.
‏نمیتونه! می‌فهمین؟ نمیتونه! کسی که پاش شکسته میتونه بدوعه؟

من و تمام هم نسل هام
امیدوارترین افسردگان جهانیم ...

.࿐

افسردگی بیماری شایعیه ...اکثر ادم ها بهش دچارن ...خیلی ها متوجه‌ش شدن و خیلی ها هنوز نمیدونن چه بیماری دارن و هر روزشون غمناک تر از  دیروزه ...
تنها کسی هم که میتونه بهت کمک کنه خودتی ..
پس بخاطر خودتم که شده چند دقیقه وقت بزار متنای اینجا رو بخون:

یه تعریف از افسردگی شنیدم، جالب بود:
«یه احساسیه که انگار یادت نمیاد حس بهتر داشتن چجوری بوده، و بعد کارهایی رو انجام میدی که فکر می‌کنی حالت رو بهتر می‌کنه، اما نمی‌کنه، حتی بدترش می‌کنه.
و کارهایی که می‌ترسی انجامشون بدی، احتمالا کارهایی هستن که حالت رو بهتر می‌کنن، اما باز هم نمی‌تونی انجام بدی، و دلیلی هم براش نداری.»

آنقدر که از دست دادن چیزی
ما را افسرده میکند
از داشتن همان چیز
احساس خوشبختی نمیکنیم
و این ذات آدمیزاد است...

.࿐

خود افسردگی یه طرف، اون حس اضطراب و استرسی که بابت پروداکتیو نبودن بهت میده یه طرف دیگه.

نوشته بود:
انگار تو واکسنای کرونا غم و افسردگی ریخته بودن
چون بعد از سال 98 دیگه نفهمیدیم زندگی چیه!