ما آدمها توی اسفند بیشتر از هر وقت دیگری خسته‌ایم اما نمیدانم چرا به جای اینکه نفسی تازه کنیم، سرعت‌مان را بیشتر و بیشتر می‌کنیم تا هر طور شده مثل قهرمان دوی ماراتن، از خط پایان این ماه عجیب و غریب بگذریم!
اسفند را باید نشست
باید خستگی در کرد
باید چای نوشید...
یازده ماه تمام، دردها، رنج‌ها و حتی خوشی‌ها را به جان خریدن که الکی نیست، هست؟!
اسفند را نباید دوید
اسفند را باید قدم زد!.

امیدوارم رها بشید از رنج‌هایی که در موردش با هیچکس صحبت نمیکنید.

نه
دیگر چنان پُر شور دوستت نمی‌دارم
چرا که تابش زیبایی‌ات، برای من نیست
در تو،
رنج‌های گذشته‌ام را دوست می‌دارم
و جوانیِ از دست رفته‌ام را...

یه بوکسور تموم اون لحظاتی که داره به کیسه مشت میزنه و عرق میریزه و درد عضلات و خستگی رو تحمل میکنه، هیچ امتیازی نمیگیره. حتی بسیاری از اون رنج‌هارو در تنهایی تحمل میکنه و کسی نمیبینه.
امتیاز رو اون روز مسابقه و با اون مشت اصلی میگیره.

صبور باشید...نوبت مشت اصلی شما هم میرسه

اسکار وایلد :

هرکسی می‌تواند با رنج‌های دیگری همدردی کند ،
اما خشنود شدن از موفقیت‌های دیگری
سرشت بسیار پاکی می‌خواد ..

"دردها و رنج‌ها جزئی از زندگی هستند و باید پذیرفتشون"
فلسفه هنر «کینتسوگی» در ژاپن همینه
قطعات شکسته ظرف سفالی یا سرامیکی با ماده‌ای از طلا دوباره چسبانده میشه و حتی از اولش هم زیباتر و ارزشمندتر میشه
حکایتِ تجربه‌های تلخ و سختیه که از ما آدم قوی‌تری می‌سازه...
به قول جناب شمس که در جواب سؤال مولانا که پرسید: «پس زخم‌هایمان چه؟» گفت: «نور از میان همین زخم‌ها وارد می‌شود.»
کاری کن که زخم‌هات قشنگ‌ترین تکه‌های وجودت بشن..

. .

وقتی انسان بیاموزد
که چگونه
با رنج‌هایش
تنها بماند
آنگاه
چیز زیادی باقی‌نمی‌ماند
که یاد نگرفته است...


" آلبر کامو "

اگر غمگین اگر زخمی،
اگر اندوهگین از واقعیت‌ها
و بغضی در کمین از سوء‌‌نیت‌ها
اگر سرکش، اگر یاغی
اگر چون مار زخمی، از سیاست‌های شوم و نحس قدرت‌ها
اگر من ارتشی تنها
به پیش ظلم استکبار و
همچون کوهی از خشمم؛
برای این ستم‌ها، رنج‌ها، محروم بودن‌ها
اگر اینقدر نا آرام و داغ و بی‌قرارم من
اگر اندوهبارم، خشمگینم، سوگوارم من؛
در آغوشم بگیری، خوب خواهم‌شد...

#نرگس_صرافیان_طوفان‌

بعضی از درد و رنج‌ها چنان تاثیر شدید، عمیق و ماندگاری دارند که آدمی با یادآوری هرباره‌ی آنها، دردی به همان شدت اولیه را دوباره احساس می‌کند.


. .

زمانه سیاه سپری می شود، روشنایی بر آستانه ایستاده است، باران می نشیند، آسمان صاف خواهد شد، آرامش خواهد رسید و شوربختی‌ها پایان می‌گیرد. اما تا این همه در رسد، چه رنج‌ها که بر ما نخواهد رفت!

-استفان تسوایگ