نمیدونم درکم میکنید یا نه ولی،
من اجتماعی‌ترین آدم‌گریز دنیام. وقتی تو جمعم، یه جوری اجتماعی و بگو-بخندم که انگار دارم لذت دنیا رو می‌برم، ولی در درونم دارم لحظه‌شماری می‌کنم که برگردم خونه، برم تو غار تنهاییم و ترجیحاً تا مدتها ازش درنیام.

کاش بدونی ماتم دنیام، بی تو فقط گریه می‌خوام :)

. .

ولی الان من نیاز داشتم
‏تو بغلی باشم که آرومم کنه،
‏که نخوام از توش بیرون بیام
‏و دنیام واسه چند لحظه هم که شده
‏تو آرامش مطلق بغلش خلاصه بشه...

با تو این تن شکسته
داره کم کم جون میگیره
آخرین ذرات موندن
توی رگهام نمیمیره

با تو انگار تو بهشتم
با تو پرسعادتم من
دیگه از مرگ نمیترسم
عاشق شهامتم من

اگه رو حصیر بشینم
اگه هیچ نداشته باشم
با تو من مالک دنیام
با تو در نهایتم من .️

.️.

چقدر خوب شد که اومدی!
یادم نمیاد دوستی‌مون از کجا شروع شد!
داستان ما نه شروع داره و نه پایان...
تو یهو پات رو گذاشتی دقیقا همونجایی که باید میزاشتی..
درست وقتی نیاز داشتم به یکی اعتماد کنم و پشیمون نشم..
درست وقتی از همه ی آدما خسته بودم و سر بزنگاه رسیدی و نزاشتی دنیام تیره و تار شه..
تا وقتی قلبم میتپه تو همیشه بخشی از منی

‌

من واسه داشتن تـ.ــو
تموم دنیامو میدم ...
چون توی رنگ اون چشمات
تموم رویامو دیدم (:

.
í wíѕh mч wσrld hαd cσmpulѕσrч єхít ѕtαírѕ...

کاش دنیام راه پله خروج اضطراری داشت.....

. ⃟.

ᵐʸ ʷᵒʳˡᵈ ʷᵃˢ ᵃˡʷᵃʸˢ ᵈⁱᶠᶠᵉʳᵉⁿᵗ ᵗʰᵃⁿ ᵗʰᵉ ᵒᵗʰᵉʳˢ'‌

همیشه دنیامـ با بقیه فرق میکرد .

♡

همه مون میدونیم که ته دل بستن یه دل شکسته ست ، ولی شاید تو این دنیا همون دل بستن برامون حکم یه امید واهی رو داره ، یه سراب وسط یه بیابون خشک ، که دنیامونو قشنگ کنه ، امید به اینکه راحتمون کنه از تکرار غصه ها ، انگاری یه چاقو دستمون گرفتیم و میچرخیم بین آدما تا یه صورت مهربون ببینیم و بگیم میشه راحتم کنی ازین تکرارِ پوچ؟
. .

I build my world with the similes of my mind

من با تشبیه های ذهنیم دنیامو میسازم.

.࿐