‏نوشته بود :

چه اسارت حقیرانه ای است در بند حرف این و آن بودن...

به آدمایی که منت هر چیزیو سرت میزارن ،باید گفت :
ویران شده را حوصله ی منت معمار نباشد
ویرانه ی ما را بگذارید که ویرانه بماند !

خدایا
با همین دستان ریز و لرزانم،
یکی‌یکی آرزوهایی را که با نخ خیال بافته بودم،
به خاک سپردم
قلبم، دیگر گورستانِ رؤیاست...
جایی نمانده برای دفن حسرت‌های تازه....
ای مهربان بی‌مرز!
تو جز من بنده‌های زیادی داری، اما من جز تو پناهی ندارم......
در میان بی‌کران بندگان‌ات
من همانند قطره‌ای‌ در اقیانوسم
اما برای من،
تو خود اقیانوسی......
خدایا!
از این پس،
قفل بزن بر درِ وا مانده‌ی دلم، تا هیچ رؤیای دیگری جرأت فرود آمدن در این ویرانه را نداشته باشد.
نه دلم تاب تولد آرزوی نو دارد،
نه اشک‌هایم، طاقت بدرقه‌ی دیگری

قشنگ ترین جمله ایی که امروز خوندم ، میگه:

زندگی را باید صبورانه زیست!
• |.

میگفت‌ اگر دیدی میان ویرانه‌ های خانه‌ای گلِ سرخی‌ قَد کشیده است هرگز تعجب نکن ما اینطور دوام آوردیم :).

نوشته بود:
"اگه با رسیدن به پنجشنبه و جمعه خوشحال نمیشین دوستاتونو عوض کنین
اگه برا رسیدن به شنبه ذوق ندارین شغلتونو عوض کنین.
اگه بی صبرانه منتظری شنبه بیاد و برین سر کار همسرتونو عوض کنین
اگر هم کلا ذوق ندارین خودتونو عوض کنین=))"
به نظرم که خیلی جمله ی عمیقیه.


. .

از حالم پرسیده بودی؛ همین اندازه بگویم که یک خانه، دوبار فرو نمی‌ریزد…
چیزی از ویرانه‌های باشکوه شنیده‌ای؟

being silent is the best option not to hurt others.

سکوت بهترین گزینه برای آسیب نرسوندن به دیگرانه...

بخش اعظم رنج ما، بخاطر انتظار داشتن از دیگرانه.

می‌دانی چرا وقتی به هر نَحو،
درباره‌اَت حرف می‌زنم
«کلامَم» ناخواسته
«شاعِرانه» می‌شود؟
چون این شعر نیست
که تو را زیبا می‌کند
بلکه این «تو» هستی
که به درون هر کلمه
و کلامی نفوذ کنی، شاعِرانه می‌شود.


#نزار_قبانی