آدم‌ها هیچوقت از بین نمیرن، اون‌ها تبدیل میشن به یه سری حس مثل خشم، تنفر، دل‌زدگی، دل‌مردگی، حسرت یا شایدم بغض.

یه چیزی باید باشه که آدم بهش تکیه کنه برای ادامه دادن زندگی، منظورم اینه که غیر از لذت بردن از ذات زندگی یه چیزی باید باشه برای اینکه خودت رو از معلق شدن نجات بدی، برای من اون چیز یادگرفتنه، وقت‌هایی که دارم یچیزی یاد میگیرم واقعا حالم خوبه و هیچ خبری از غم و غصه و افسردگی و دل‌مردگی نیست .

همیشه پیدا می‌شود کسی که لباست را از تنت دربیاورد، اما سخت پیدا می‌شود کسی که لُختِ روح‌ت را بپوشد.
برایِ این‌که فقط نخوابیم باهم، بیدار بمانیم گاهی
شریکِ زندگی نه ، زندگی که یک طوری می‌گذرد، شریکِ مردگیِ هم باشیم...

#علی_سلطانی

الهام پور عبدالله میگه:
ولی هیچ چیز زیبا‌تر از این نیست که پس از یک دلمردگی دراز ، یک نفر در وجودت خورشید هدیه دهد و لبخندت را به یاد بیاورد ..

باید حس خیلی جالبی باشه

چیزی قشنگ تر ازاین نیست که بعد از یه دلمردگی طولانی یک‌ نور امید سرتاسر وجودت رو بگیره ..

ولی اینو یادتون بمونه که آدما هیچ‌وقت از بین نمیرن! اونا تبدیل میشن به یه سری حس مثل خشم، تنفر، دل زدگی، دل مردگی، حسرت یا شایدم بغض.


. .

ولی اینو یادتون بمونه که آدم‌ها هیچ‌وقت از بین نمی‌رن؛ اونا تبدیل می‌شن به یه‌سری حس؛
مثل خشم، تنفر، دل‌زدگی، دل‌مردگی، حسرت یا شایدم بغض...

. .

ولی اینو یادتون بمونه که
آدم‌ها هیچ‌وقت از بین نمیرن... اونا تبدیل میشن به یه سری حس؛ مثل خشم، تنفر، دل‌ زدگی، دل‌ مردگی، حسرت یا شایدم بغض...

. .

غنچه خندید ولی باغ به این خنده گریست
غنچه آنروز ندانست که این گریه زچیست

باغبان آمد ویک یک همه گلها را چید
باغ عریان شد و دیدند که ازگل خالیست

باغ پرسید چه سودی بری از چیدن گل؟
گفت پژمردگی اش را نتوانم نگریست

گریه ی باغ از آن بود که او میدانست
غنچه گرگل بشود هستی او گردد نیست

رسم تقدیر چنین است و چنان خواهد بود
می رود عمر ولی خنده به لب باید زیست

چه صنمی باهاش داری؟ ❣
- دلخوشیمه، ❣
میونِ این همه دل‌ مردگی :)