یه پارادوکس عجیبی که درمورد من هست اینه که هیچ کس تو دنیا اندازه خودم از خودم متنفر نیست و از اون ورم هیچکس قطعا اندازه خودم خودمو دوست نداره، در عین حال که عاشق خودمم از خودم متنفرم و دوست دارم رو خودم بالا بیارم

تلخ‌ ترین پارادوکس در مورد عشق
رو خانم فروغ فرخزاد تو این بیت گفته:
«من از تو میمردم اما تو زندگانی من بودی.»


. .

یه‌جایی به بعد انقدر خسته‌ای که حوصله‌ی آشنایی با آدمای جدید رو نداری،
آدمای سابق هم دلیل خستگیتن ...!
ولی دلت می‌خواد با یکی حرف بزنی که هم آشنا باشه هم از آدمایی که می‌شناسی نباشه، پارادوکس عجیبیه واقعا

نوشته بود:
عجیب ترین پارادوکس دنیا ترس از دست دادن کسی است که مال تو نیست.
همینقدر کوتاه و غمگین
.

از یه‌جایی به بعد انقدر خسته‌ای که حوصله‌ی آشنایی با آدمای جدید رو نداری،
آدمای سابق هم دلیل خستگیتن ...!
ولی دلت می‌خواد با یکی حرف بزنی که هم آشنا باشه هم از آدمایی که می‌شناسی نباشه، پارادوکس عجیبیه واقعا

از یه جایی به بعد ایقدر خسته ای که حوصله ی آشنایی با آدمای جدید رو نداری آدمای سابق هم دلیل خستگیتن ولی دلت میخواد با یکی حرف بزنی که هم آشنا باشه هم از آدمایی که میشناسی نباشه پارادوکس عجیبیه واقعا!

دردناک ترین پارادوکس؛
‏از دست دادن شخصیه که هیچ وقت به دستش نیاورده بودی!

°
به هیچ چیز این دنیا
اعتباری نیست
همان هایی که
روزی بعد از هر کلمه‌شان
از ما می خواهند که
مراقب خودمان باشیم
همان‌هایی که روزی
اگر یک ساعت از ما
بی‌خبر باشند، دیوانه می‌شوند
روزی هم چنان بی دلیل
میروند و ماه‌ها و سال‌ها
به یادمان نمی‌افتند
که می‌مانیم میان این پارادوکس
که کدامشان تظاهر بود
آن بی قراری ها ؟!
یا این بی خبری‌ها ؟!
به هیچ چیز این دنیا
اعتباری نیست ...
نه به نگرانی هایش
نه به بی‌خبری هایش ...

•
‏پارادوکس زندگی فقط اونجا که دورت پر از آدماییه که نباید باشن و هستن
خالی از آدماییِ که باید باشن و نیستن .

♡

پارادوکس واقعی، حس مالکیت نسبت به چیزیه که از اول هم مال تو نبوده =))