- من و خیالِ تو ؛
موسیقیِ ملایم
رویا
پرواز
چشم هایم را بسته ام
لبخندی نشسته بر کنجِ لبانم...
شاید رهگذرانِ دیوانه پندارند آنها
بی خیالِ نگاه و پندارِ آنها
من دوست دارم به تو فکر کنم...

به "تو" که فکر می کنم
لبخندی روی لبانم می نشینند...
همه می پندارند"دیوانه ام"
آری...
من...
"دیوانه ی توام"!!

انسانهای بزرگ : درباره عقاید حرف می زنند
انسانهای متوسط : درباره وقایع حرف می زنند
انسانهای کوچک : پشت سر دیگران حرف می زنند

انسانهای بزرگ : درد دیگران را دارند
انسانهای متوسط : درد خودشان را دارند
انسانهای کوچک : بی دردند

انسانهای بزرگ : عظمت دیگران را می بینند
انسانهای متوسط : به دنبال عظمت خود هستند
انسانهای کوچک : عظمت خود را در تحقیر دیگران می بینند

انسانهای بزرگ : به دنبال کسب حکمت هستند
انسانهای متوسط : به دنبال کسب دانش هستند
انسانهای کوچک : فقط به دنبال کسب پول هستند

انسانهای بزرگ : به دنبال طرح پرسش های بی پاسخ هستند
انسانهای متوسط : پرسش هایی می پرسند که پاسخ دارند
انسانهای کوچک : می پندارند
پاسخ همه پرسش ها را می دانند

انسانهای بزرگ : به دنبال خلق مسئله هستند
انسانهای متوسط : به دنبال حل مسئله هستند
انسانهای کوچک :مسئله ندارند

از خیابان که می‌گذرم،
با لبخندی از یادی نهان در ذهن،
در چهره‌ی آنهایی که
دیوانه ام می پندارند،
می‌نگرم؛
و بار دیگر می‌خندم...

‍ «عمیق بودن و عمیق به نظر رسیدن»


آن کس که خود را عمیق می‌داند تلاش می‌کند که واضح و شفاف باشد.

آن کس که دوست دارد در نگاه توده‌ی مردم عمیق بیاید تلاش می‌کند که مبهم و کدر باشد.

توده‌ی مردم کفِ هر جایی را که نتوانند ببینند عمیق می‌پندارند و از غرق شدن خیلی واهمه دارند.


فریدریش_نیچه
کتاب حکمت_شادان قطعه 173

انسانهای بزرگ: عقاید بزرگ دارند
انسانهای متوسط: درباره وقایع حرف می زنند
انسانهای کوچک: پشت سر دیگران حرف می زنند

انسانهای بزرگ: درد دیگران را دارند
انسانهای متوسط: درد خودشان را دارند
انسانهای کوچک: بی دردند

انسانهای بزرگ: عظمت دیگران را می بینند
انسانهای متوسط: به دنبال عظمت خود هستند
انسانهای کوچک: عظمت خود را در تحقیر دیگران می بینند

انسانهای بزرگ: به دنبال کسب حکمت هستند
انسانهای متوسط: به دنبال کسب دانش هستند
انسانهای کوچک: فقط به دنبال کسب پول هستند

انسانهای بزرگ: به دنبال طرح پرسش های بی پاسخ هستند
انسانهای متوسط: پرسش هایی می پرسند که پاسخ دارند
انسانهای کوچک: می پندارند پاسخ همه پرسش ها را می دانند

انسانهای بزرگ: به دنبال خلق مسئله هستند
انسانهای متوسط: به دنبال حل مسئله هستند
انسانهای کوچک:مسئله ندارند...

آدمهامیپندارندکه زنده اند...
برای آنهاتنهانشانه حیات,
بخارگرم نفس هایشان است...!
کسی ازکسی نمیپرسد:
آهای فلانی...!
ازخانه دلت چه خبر,گرم است؟!
چراغش نوری داردهنوز...؟!

تپش قلب من از شر شر باران خیس است
کوچه کوچه... همه جا دامن تهران خیس است!

وسط دلخوشی نازک و نارنجی فصل،
ناگهان جان زمین مثل زمستان خیس است...

یک نفر گوشه این شهر پر از بی تابیست....
ژاکت کهنه ی این مرد پشیمان خیس است...

نیستی باز و دل از خاطره ها سرشار است...
باز باران شده و خاطره هامان خیس است...

کوچه ها بی تو مرا گم شده میپندارند...
آسمان اشک به چشم است و خیابان خیس است...

نیستی پیش من اما به خیالم هستی...
و دو تا چشم، در آغوش تو پنهان، خیس است...

از کسی پرسیدند:

ماه قشنگتر است یا مادرت.؟ گفت: ماه را که میبینم مادرم یادم می افتد.. اما مادرم را که میبینم ماه را فراموش میکنم ...!
همه ميپندارند،
که عکس پدرم را ؛
به ديوار خانه ام آويخته ام!
اما نميدانند
که ديوار خانه ام را
به عکس پدرم تکيه داده م

ﺁﺩﻡ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺘﻢ
ﺍﻣﺎ
ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ،ﭘﺎﯾﺒﻨﺪ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﻣﯿﺘﺮﺳﻢ
ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻧﯽ ﮐ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑ ﭼﺎﻟﺶ ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ،ﻣﯿﺘﺮﺳﻢ
ﻓﺮﯾﺐ ﻇﺎﻫﺮ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺭﯾﺪ
ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐ ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻭ ﻋﻘﻞ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﻗﺒﻮﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ
ﺷﻤﺎ ﺭﺍﺩﺭﻧﻬﺎﯾﺖ،ﻫﯿﭻ ﻣﯽﭘﻨﺪﺍﺭﻧﺪ
ﺍﯾﻨﺎﻥ ﺑ ﻋﺸﻖ ﻧﯿﺰ ﺧﯿﺎﻧﺖ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ
ﭼﺮﺍک خدایی ندارن