یکی از موضوعاتی که زیاد پیش میاد وقتیه که ارتباطتون با یک نفر قطع میشه، یکیشون به سندروم وفاداری مزمن مبتلا میشه، اینطوری که نسبت به کسی که نیست احساس تعهد میکنه، همش منتظر یه زنگ یا پیام از طرف اونه، دائم طرف رو چک میکنه و عمیقا امیدواره که برگرده و خودش رو از روند عادی زندگی و خوشی‌ها محروم میکنه و حتی به جای خالیش هم خیانت نمیکنه و این واقعیت تلخیه که خیلی‌هامون تجربه‌اش کردیم.

مهربونی ابدا این نیست که تحت هر شرایطی ارتباطتو با یه آدم ادامه بدی. حفظ معاشرت با بعضی از آدم‌ها، نهایتِ بی‌احترامی به خودته.

وقتی به چیزی که مدت‌ها براش تلاش کردی می‌رسی یا تو یه کاری موفق می‌شی تازه می‌فهمی برای کی مهم بودی و کی فقط حرفش بود. هیچ‌ آدمی نیازمند تبریکات بلند و بالای اطرافیان نیست ولی حداقل اینو بهش می‌رسونه که برای ارتباطتون ارزش قائل بود.

اگه میدونستید حتی اون آدمی که چند دقیقه در طول روز باهاش صحبت میکنید یا ارتباطتون خیلی کمرنگه، تا چه اندازه میتونه رو شخصیتِ شما تاثیر بذاره و کالبد رفتاریتونو عوض‌ کنه،
نسبت به معاشرت با آدما، خیلی وسواسی‌تر عمل میکردید.



. .

اگه میدونستید حتی اون آدمی که چند دقیقه در طول روز باهاش صحبت میکنید یا ارتباطتون خیلی کمرنگه، تا چه اندازه میتونه رو شخصیتِ شما تاثیر بذاره و کالبد رفتاریتونو عوض‌ کنه،
نسبت به معاشرت با آدما، خیلی وسواسی‌تر عمل میکردید.



. .

تا حالا دقت کردین تو ایران به سایتی
که ارتباطتو با کـل دنیا قطع میکنه میگن:
.
.
.
پیوندها