‏یه سندرومی هست به نام «تعویق»
اینجوریه که هیچ دلیل خاصی نداری ولی الکی ساعت ها زمانتو از دست میدی و هیچ کاری نمیکنی و هفته ها کارتو میندازی عقب.

. .

یکی از موضوعاتی که زیاد پیش میاد وقتیه که ارتباطتون با یک نفر قطع میشه، یکیشون به سندروم وفاداری مزمن مبتلا میشه، اینطوری که نسبت به کسی که نیست احساس تعهد میکنه، همش منتظر یه زنگ یا پیام از طرف اونه، دائم طرف رو چک میکنه و عمیقا امیدواره که برگرده و خودش رو از روند عادی زندگی و خوشی‌ها محروم میکنه و حتی به جای خالیش هم خیانت نمیکنه و این واقعیت تلخیه که خیلی‌هامون تجربه‌اش کردیم.

من سندروم
‏ «آدم درست، زمان اشتباه؛
‏آدم اشتباه، زمان درست» دارم.

‏دچار سندروم “هرچی بیشتر بهم خوش بگذره، آخر شبش افسرده ترم” هستم.

‏اونایی که به عشقشون نرسیدن به سندروم موفقیت دچار میشن ...

‏هیچوقت یادم نمیره، یه دوستی داشتم بنده خدا سندروم رل بیقرار داشت،وقتی میدید هر کدوم از اطرافیانش عاشق شده یا رل زده شبش میرفت مخ پسره رو میزد.

دچار سندروم «عب نداره بذار من اذیت شم ولی اون نشه» شدم

‏گفت به سندروم فتانه دچار شدیم، همونجا که همه چیو میدونه، اما آخرش میگه: از این چیزاش خبر دارم اما چه کنم دوسش دارم

‏دچار سندروم "کم داشتن آدمای خوب زندگیم در کنارم" شدم. هر کی هست یا کم کنارمه یا انقدر دوره که اصلا کنارم نیست

‏سندروم زیادی اهمیت دادن به هر چیزی و هر کسی رو دارم...