سبز شخصی است که روزی ، کاملا تصادفی بخشی از زندگی‌ات می‌شود و تورا نجات می‌دهد. شخصی که دیگر نمی‌توانی زندگی را بدون او تصور کنی.


سبزمن.

از وقتی که دارمت نمیترسم،
ناراحت نیستم،
ناامید نیستم،
عصبی نیستم‌،
تنها نیستم،
بی‌حوصله،
تاریک،
خسته،
خنثی نیستم.
وقتی با توئم آرومم،
انرژیام مثبتن،
دیدم به دنیا مثبته،
قوی‌ام،
غیرقابلِ‌توقفم،
قشنگم،
خوشحالم،
زنده‌ام،
تازه‌ام،
سبزم.
با توئم همه چی دارم،
دنیا مالِ منه،
شب نیست،
آسمون قشنگه،
همه چی خوبه.
اصلا وقتی تو باشی همه چی خوبه تکیه گاهم.️

هفته دیگه
امروزپارسال میشودکمی ساده اندکی خنده دار
وقدری عادی امروز سالهاست میرود
وماهمیشه چشممان،دنبال فرداست خونه دلتون سبزمهرتون افزون

آخ جووووووووون
امروز بعده 8 ماه عشقمو دیدم :))
.
.
.
.

دوست دارم گوجه سبزم ^___^

دشت‌هایی چه فراخ!
کوه‌هایی چه بلند
در گلستانه چه بوی علفی می‌آمد!

من در این آبادی، پی چیزی می‌گشتم:
پی خوابی شاید،
پی نوری، ریگی، لبخندی.

پشت تبریزی‌ها
غفلت پاکی بود که صدایم می‌زد

پای نی‌زاری ماندم، باد می‌آمد، گوش دادم:
چه کسی با من، حرف می‌زد؟

سوسماری لغزید.
راه افتادم.
یونجه‌زاری سر راه.

بعد جالیز خیار، بوته‌های گل رنگ
و فراموشی خاک.

لب آبی
گیوه‌ها را کندم، و نشستم، پاها در آب:
من چه سبزم امروز
و چه اندازه تنم هوشیار است!

نکند اندوهی، سر رسد از پس کوه.
چه کسی پشت درختان است؟

هیچ، می‌چرخد گاوی در کرت
ظهر تابستان است.
سایه‌ها می‌دانند، که چه تابستانی است.

سایه‌هایی بی لک،
گوشه‌ی روشن و پاک،
کودکان احساس! جای بازی این‌جاست.

زندگی خالی نیست:
مهربانی هست، سیب هست، ایمان هست.

آری
تا شقایق هست، زندگی باید کرد.

در دل من چیزی است، مثل یک بیشه نور، مثل خواب دم صبح
و چنان بی‌تابم، که دلم می‌خواهد
بدوم تا ته دشت، بروم تا سر کوه.

دورها آوایی است، که مرا می‌خواند..

سهراب سپهری