منو نکشت
قوی ترم نکرد
صرفا
فرسوده و دل سردم کرد

تا من شوم آسوده و خشنود شود یار
با من بزن ای مرگ! به تیری دو نشان را

- فاضل


. .

نمیدونم چطور بگم اما یه «خریت»های دوست داشتنی تو زندگی آدم هست که میدونی نباید انجامش بدی، میدونی نباید دنبالش بری، میدونی نباید پیگیرش باشی اما هستی، این خریت های دوست داشتنی انسان رو پیر و فرسوده و افسرده میکنه ولی آیا این عوارض باعث دست کشیدن هم میشه؟هرگز!
زنده باد خریت.

به آن کسی که
بار اندوه
بر شانه‌اش
سنگینی می‌کند بگو،
آسوده باش
که پروردگارت حالت را می‌داند  🤍.

می‌ترسم از روزی که تو
آسوده بی من سَر کنی...

لحظه‌هایی هم هست که آدم دلش می‌خواهد از خودش بیرون بزند و برود جایی و فقط آرام بخوابد؛ بدون هیچ فکری، آسوده‌یِ آسوده.

‌
آسوده دلا حال دل زار چه دانی...

- جامی

شبتون بی غم

اهمال‌کاری عین موریانه، از داخل آدمو می‌خوره. یهو به خودت می‌آی می‌بینی چند ماهه که ذهنت درگیر یه کاریه ولی هیچ کار براش نکرده‌ای و قدر هزار سال خسته‌ای. اهمال‌کاری آدم رو فرسوده می‌کنه. فرسوده‌ی راه‌های نرفته.

‌
بازیچه
تقدیرم،
فرسوده
ایام

- فاضل نظری


. .

نمیدونم متوجه فرقش هستید یا نه. ولی نه خوابم میاد نه خسته ام.
فرسوده‌ام. روز های تکراری منو میفرسایه. اصلا زندگی تکراری و فرسایشیه.