.هفت سین دلت را آنگونه بچین
🤍که نه یک سال، بلکه عمری را
.زیبا به پایان برسانی
🤍سلامتی را بگذار در بالاترین نقطه دلت
.که هیچ چیز برتر از آن نیست

.سعادت را از خدا بخواه
🤍که او با لطف و کرمش به تو خواهد بخشید
.سربلندی را در دلت جای ده
🤍که بزرگت خواهد کرد!
.ساده لبخند بزن و ساده زندگی کن

.سکوت، سرزندگی و صلابت را فراموش نکن
🤍گاهی باید سکوت کرد و انتظار کشید
.سرزنده بود و زندگی کرد
🤍سختی کشید و سنگ بود...
.اما انسانیت را از یاد نبرد...
🤍مهرو محبت رافراموش نکرد
.️ سال نو مبارک.

زندگی
همان شیوه ی مهرورزی ماست.
دوست داشتن
تمام نشدنی ترین
ثروتی ست
که هرکس دارد.

ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ، ﺩﺭ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ،
ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﺯ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ؛
ﻣﯿﺰﺍﻥ منطﻖ ﺷﺎﻥ ،
ﻣﯿﺰﺍﻥ ﺍﺩﺏ ﺷﺎﻥ ،
ﻣﯿﺰﺍﻥ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺭﻭﺣﺸﺎﻥ ،
ﻣﯿﺰﺍﻥ ﺷﻌﻮﺭﺷﺎﻥ ،
ﻣﯿﺰﺍﻥ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺷﺎﻥ ،
میزان اصالت شان ،
ﻭ ﺣﺘﯽ ﻣﯿﺰﺍﻥ ؛
ﻣﻬﺮﻭ ﻣﺤﺒﺖ راستین ﺷﺎﻥ ،
ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ، ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ !
ﮔﺎﻫﯽ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ؛ ﺍﻓﺮﺍﺩ ، ﻣﺎﺩﺍﻡ ﮐﻪ ،
ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﺮ ﻭﻓﻖ ﻣﺮﺍﺩ ﺍﺳﺖ ؛
ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ،ﻭ ﻣﻮﺩﺏ ﻭ ﻓﺮﻭﺗﻦ أﻧﺪ ؛ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮﺷﺎﻥ ،
ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻓﺮﻭﻣﺎﯾﮕﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ !
ﻭﻟﯽ ﮐﺎفی ست ؛
ﺑﻪﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﯼ ، ﯾﺎ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﻭ ﯾﺎ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩﯼ ، ﯾﺎ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪﯼ ،
ﺭﻧﺠﯿﺪﻩ خاطر ﺷﻮﻧﺪ ؛
ﺗﺎﺯﻩ ،ﺁﻥﺭﻭﯼ ﻧﺎﻣﺒﺎﺭﮎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ، ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺎﻧﻨﺪ ...!
ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻪ ﺍﺩﺏ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ ؛
ﻭ ﻧﻪ ﻣﺮﺍﻡ ،ﻭ ﻧﻪﻣﻌﺮﻓﺖ ، ﻭ ﻧﻪ ﻣﺤﺒﺖ ..!
ﺍﺯ اﯾﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ، ﺑﺮ ﺣﺬﺭ ﺑﺎﺷﯿﺪ ،،،
ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ،ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻣﻼﯾﻤﺖ ،
ﺍﻫﻞ ﺍﺩﺏ ﻭ ﻣﻬﺮ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﺳﺖ ؛
ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﻧﺎﻣﻼﯾﻤﺖﻫﺎ ،
ﺍﻧﺴﺎﻧﯿﺘﺶ ﮔﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ؛
ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ی ﺩﻭﺳﺘﯽ ﭘﺎﯾﺪﺍﺭ ﻧﯿﺴﺖ !
ﺍﯾﻦ ﻫﺎ ، ﺭﻭﺡ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ ؛
که ﻓﻘﻂ ،ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﺍﺣﻮﺍﻟﭙﺮﺳﯽ ﻫﺎﯼ ،
گاه ﮔﺎﻫﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻧﺪ ،،،
بزرگی و معرفت ،
ادب ،اصالت و نجابت ،
آدمیان را ؛ به هنگامه ی خشم و
عصبانیت بیازمائید ..

آنقدر مهرورزی را تمرین کنید تا جزئی از وجودتان شود ؛
انسانهای مهربان همیشه احساس زیبا و شادی از زندگی خود دارند ؛
جوری زندگی کنید که
خداوند شما را لایک کند نه بندگانش

بعثت، امید انسان به فردایی روشن است
بعثت، نشانه مهرورزی خدا با خاکیان و باران رحمت بی‌‌حد او بر زمینیان است
بعثت پیامبر اکرم(ص) مبارک باد

گفتم غم تودارم
گفتادرک دوباره!..
گفتم که ماه من شد
باشصت داداشاره!..
گفتم زمهرورزان،رسم ادب بیاموز
گفتا بیشین بینیم بااااا بدریخت بدقواره!..
گفتم دچارعشقم
گفتا بمیر دوباره!..
گفتم وکیلم آیا؟
گفتا که راااانداره!.
گفتم که زیرپایم،یک بنزکوپه دارم!
گفتاعجیجم!عجقم آره آره آره!

اصن متحول شدم خخخخخخ

در ایران باستان بجای کلمات خانم و اقا که ریشه مغولی دارند اجداد ما

به زن مهربانو می‌گفتند یعنی کسی که مهر خلق میکند

و به مرد مهربان می‌گفتند به معنای نگهبان مهر .....

پس بیایید یکدیگر را با این کلمات پرمعنا صدا بزنیم ...

"مهربانو " : همسر ، مادر، دختر، خواهر، دوست،

"مهربان" : همسر، پدر، پسر، برادر، دوست....

حال تو چه مهربانویی یا مهربان ، این رسالت زیبای مهرورزی را در کلمات جاری کن تا ریشه عشق سیراب شود .....

آدمیزادست و عشق و دل بــه هر کاری زدن
آدم ست و سیب خوردن آدم ست و اشتباه
سوختم دیدم قدیمی ها چه زیبا گفته اند
" دانه ی فلفل سیاه و خال مهرویان سیاه "


{ حامد عسكری }

پيش ازينت بيش ازين انديشه ي عشاق بود
مهرورزي تو با ما ، شهره ي آفاق بود.....

سلامت را نمیخواهند پاسخ گفت
هوا دلگیر،درها بسته،سرها در گریبان،دستها پنهان
نفس ها ابر،دلها خسته وغمگین
درختان،اسکلتهای بلورآجین
زمین،دلرده،سقف آسمان کوتاه
غبارآلود مهروماه،
زمستان است...

"اخوان ثالث"