ما می‌میریم. اما رد پای ما به جا می‌مونه. توی نامه‌ای که نوشتیم، توی موسیقی‌ای که نواختیم، تویِ ریشه‌های گلی که یه روز تو باغچه کاشتیم، تو قلبی که گرمش کردیم. شایدم نه؛ بهتره بگم ما زنده می‌مونیم، توی هر چیزی که یه روز بهش زندگی بخشیدیم.

Don't blame the distractions. Improve your focus and discipline.

عوامل حواس پرتیتان را سرزنش نکنید. تمرکز و نظم خود را بهبود بخشید.

بعضی اوقات آدما رو حتی با این توجیه که چون خودشونم زخمی بودن پس بخاطر همین بهت زخم زدن هم نمیشه بخشید.

‏ببخشید قصد جسارت نداشتم قصدم توهین بود.

من تو رو واسه چیزی بخشیدم که اگه همونو من انجامش میدادم تو ازم متنفر میشدی.

ببخشید تنهات گذاشتم
خیلی غمگین بودی.

من تورو واسه چیزی بخشیدم که اگه همونو من انجام میدادم،تو ازم متنفر میشدی‌.

نمی دانم که با او می شود ما شد؟
کسی این جمله را پرسید؟
چه باید گفت؟

درونم حس تردیدیست
مرا حتی دگر خود هم نمی فهمد !
میانِ لحظه ای خواهم که ما باشم
دمی دیگر ز دنیا می گریزم تا که تنها شَم

درونم حس تردیدیست
نمی دانم پر از دلبستگی هستم؟
و یا دنبالِ تن پوشی برای خستگی هستم؟

چرا احوالِ عالم را نمی فهمم؟
برایَش خاطرم همچون قراری بی ثمر باشد
به من دلبستگی بخشید و دنیا را ز کامَم بُرد
مرا دلبستگی بگرِفت و دنیایَش به نامم خورد !

چه باید گُفت؟
گمانم بایَدَش در آسمانِ فکرِ دیگر خُفت . . .

بیا قدری رها باشیم
بیا از مالِکیَت ها جدا باشیم
گمانم بی تعلّق زندگی زیباست
وطن در من تمامِ هستیِ دنیاست

مرا وابستگی پوچ است
نشانی در رسیدن نیست

من آنم،
مرغِ افکارم
دَمادَم در پِیِ کوچ است

.محسن محمودنیا

انقدر اشتباهاتو بخشیدم که دیگه حسم بهت از بین رفت.

ولی اگه یه روزم من بخشیدمت، تو خودتو به خاطر شبایی که من با گریه خوابیدم نبخش.