اونجا که حاتمه رحیمی‌ میگه : چند وقتیست زیاد گریه می‌کنیم ، ولی اشک‌های ما باغبان‌اند ، همین‌روزها تویِ چشم‌هایمان جنگل‌ سبز می‌شود ...

♡

برکت می‌آید …
زنجیرها شکسته می‌شود
لبخند می‌زنی
و رها می‌شوی از مخمصه‌ها

به خدای دریاهای آبی
به خدای جنگل‌های سبز
به خدای باران
به خدای باد وُ ابر وُ آسمان
به خدای گندم وُ خورشید
باور داشته باش به خدای …

تو رها نشده‌ای
تو فراموش نشده‌ای
تو قرار نیست ببازی
تو قرار بر «رسیدن» داری
رسیدن به زندگی
رسیدن به خودت

تو تنها نیستی
خدا هست
خدا هست …

الان دلم می خواست توی یه کلبه ی چوبی، توی یه جنگلِ دور افتاده، کنار اونی که دوسش دارم باشم، هوا سرد و بارونی باشه، بارونِ شدید بیاد طوری که نشه حتی پاتو از کلبه بزاری بیرون، کلبم یه شومینه داشته باشه، برم هیزم بیارم و داخلش آتیش کنم و بشینیم کنارش، لیوان های بزرگتِ هات چاکلت دستمون، پتو روام بندازیم رومون و تا صبح از کنارِ اتیش جم نخوریم.


. .

یک قسمت از پادکستی که امروز گوش دادم درمورد برزیل بود.
می‌گفت توی جنگل‌های برزیل درخت‌هایی وجود دارن که رونده هستن و سالی حدود یک متر به سمت خورشید حرکت می‌کنن.

صدای توی سرم گفت درختِ ریشه دارش سالی یه متر راه می‌ره سمت چیزی که می‌خواد ، تو که دیگه پا داری آدمیزاد.

شده ام آن درختی که به خاطرت جنگلِ اطرافش را به یغما برد
تو همیشه منظره ی "تک درخت" را به جنگل ترجیح می دادی...

#مونس_اخلاقی

✨
اینجا یه جای بهشتی تو دل جنگل‌ های کلاردشت

ابرها گیجند

باز باران توی جنگل‌های گیلان ظاهراً دارد...

باز باران بر کویر من نمی‌بارد...

باز دلتنگی...