این نوشته صادق هدایت یه درس بزرگه برای هممون:

یادم باشد
که تنهاییم را برای خودم نگه دارم،
و بغض های شبانه ام را
برای کسی بازگو نکنم.
تا ترحم دیگران را
با اظهار علاقه اشتباه نگیرم.
یاد من باشد
که فقط برای سایه‌ام بنویسم..

که رشک برد فرشته از پاکی ما
که بگریزد دیو ز بیباکی ما
آن‌وقت می‌توانستیم
به این موضوع و موضوعات دیگر
این‌قدر بلند‌بلند بخندیم
تا همسایه‌هامان از خواب بیدار شوند...

حسین پناهی
اشعارکوتاه.

. .

پسر همسایه‌مون ۱۸ سالشه ماهی۷۰میلیون تومن درآمد داره..
ازش پرسیدم تو این شرایط اقتصادی و با این سن وضعت چطور اینقد خوب شده ببین تو چت چی گفته؟

ساعتی دقیق‌تر از ساعت خدا نیست.
آن‌قدر دقیق است که در سایه‌اش همه‌چیز  سر موقعش اتفاق می‌افتد.
نه یک ثانیه زودتر، نه یک ثانیه دیرتر.....


. .

اونجا که مجتبی کاشانی میگه:

یک روز رسد غمی به اندازه‌ی کوه
یک روز رسد نشاط اندازه‌ی دشت
افسانه‌ی زندگی همین است عزیز
در سایه‌ی کوه باید از دشت گذشت!

رشد کن؛ شاخه به شاخه !
تا آنجا که خودت سایهِ ساز خودت باشی .


. .

سلیم تهرانی :

ماییم درین گلشنِ پر بیم و امید
آشفته و تیره روز چون سایه‌ی بید

از قصّه‌ی عشق، صرفه در خاموشی‌ست
بهْ ز آنچه بگوییم، چه خواهیم شنید

Les plus belles lumières projettent les ombres les plus sombres

درخشان ترین نورها
تاریک ترین سایه‌ها را ایجاد میکنند

.࿐

به گمانم، ما موسیقی و عَطر را اصلاً برای این دوست داریم که فضاهایِ قبلی زندگی‌مان را تداعی می‌کنند . این هم راهی است برای این‌که با مرگِ لحظه بجنگیم و آن را به زندگی بازگردانیم و سایه‌ها و بازتاب‌هایش را زنده کنیم، هرچند مُوقت .

آدمیزاد تاب نمی‌آورد؛
بالاخره باید یک جایی را داشته باشد
تا به آن پناه ببرد....
شهری، دیاری، خانه‌ای، سایه‌ای،
تنی، وطنی، آغوشی...




و بیچاره آدمی که هیچ کدوم رونداره....